میان بنده و حق، حجاب همین دو است و باقیِ حُجُب ازین دو ظاهر می‌شود و آن صحّت است و مال. آن‌کس که تن درست است، می‌گوید: «خدا کو؟ من نمی‌دانم و نمی‌بینم» همین که رنجَش پیدا می‌شود آغاز می‌کند که «یااللّه یااللّه» و به حق، هم‌راز و هم‌سخن می‌گردد؛ پس دیدی که صحّت حجابِ او بود. و حقّ، زیر آن درد پنهان بود. و چندان‌ که آدمی را مال و نوا هست اسباب مرادات مهیّا می‌کند و شب و روز به آن مشغول است؛ همین که بی‌نوایی‌اش، رو نمود، نفس ضعیف گشت و گرد حق گردد.

#فیه_ما_فیه_مولوی
#حکایت