دوکرجی نام نوعی شکنجه است که توسط هخامنشیان و ساسانیان برای تنبیه یاغیان و بیگانگانی که قصد تعرض به سرزمین را داشتند و همچنین افراد خائن استفاده میشد.
قربانی را بین دوکرجی می بستند. جز دستها و سر محکوم، بقیه اندام بین دو کرجی قرار می‌گرفت.

بعد به سر و صورت او شیره و عسل می‌مالیدند با به وی می نوشانیدند، اگر از خوردن امتناع می‌کرد با داخل کردن میخی در چشمش او را به خوردن مجبور می‌کردند.

در اثر اینکار و تابش آفتاب بروی قربانی، علاوه بر شدت عطش زیاد، حشرات نیز به وی حمله ور می‌شدند. در نتیجه قرار گرفتن بدن محکوم در معرض آب رودخانه و حشرات موزی، کرمهایی به وجود می‌آمدند و به بدن وی وارد می‌شدند.

بعد از گذشت دو تا سه هفته قربانی در اثر گسترش عفونت درون بدنش به تدریج کشته