میرزا فتحعلی آخوندزاده:
قسمت اول
وی بنیان‌گذار ادبیات نو در ایران و نخستین نمایشنامه نویس ایرانی است.
آخوندزاده در دوره قاجار و در سال ۱۲۵۷ خورشیدی در شهر نوخه به دنیا آمد و در بیست و سه سالگی به عنوان مترجم فرماندار گرجستان به این دیار مهاجرت کرد و در زمان ورودش به تفلیس با تئاتر های گرجستان آشنا شد.
و از آن پس بود که دست به کار نمایشنامه زد.
اثر مهم آخوندزاده که سبب شهرت وی در ادبیات نمایشی شد، کتاب "تمثیلات" است که حاوی شش نمایشنامه و یک داستان است.
آخوندزاده از جمله نمایشنامه نویسان اجتماعی و انتقادی بود و می‌توان وی را از اولین ادیبان و نقادان به شیوه ی علمی دانست، همچنین می‌توان از او به عنوان آغازگر اساس نقد نظام‌مند در ایران یاد کرد.
اغلب آثار وی به زبان ترکی آذربایجانی است که البته برخی از آن‌ها به زبان فارسی و روسی نیز ترجمه شده اند.
نمایشنامه ی "تمثیلات" وی نیز به نقد اخلاق و عادات مردم قفقاز و آذربایجان می‌پردازد که در آن زمان شیوه نوینی برای نوشتن محسوب می‌شد.
میرزا فتحعلی آخوندزاده را می‌توان جزو نخستین کسانی دانست که به موضوع زن و مشکلات زنان ایرانی در آثارش می‌پردازد.
قسمت اول
وی بنیان‌گذار ادبیات نو در ایران و نخستین نمایشنامه نویس ایرانی است.
آخوندزاده در دوره قاجار و در سال ۱۲۵۷ خورشیدی در شهر نوخه به دنیا آمد و در بیست و سه سالگی به عنوان مترجم فرماندار گرجستان به این دیار مهاجرت کرد و در زمان ورودش به تفلیس با تئاتر های گرجستان آشنا شد.
و از آن پس بود که دست به کار نمایشنامه زد.
اثر مهم آخوندزاده که سبب شهرت وی در ادبیات نمایشی شد، کتاب "تمثیلات" است که حاوی شش نمایشنامه و یک داستان است.
آخوندزاده از جمله نمایشنامه نویسان اجتماعی و انتقادی بود و می‌توان وی را از اولین ادیبان و نقادان به شیوه ی علمی دانست، همچنین می‌توان از او به عنوان آغازگر اساس نقد نظام‌مند در ایران یاد کرد.
اغلب آثار وی به زبان ترکی آذربایجانی است که البته برخی از آن‌ها به زبان فارسی و روسی نیز ترجمه شده اند.
نمایشنامه ی "تمثیلات" وی نیز به نقد اخلاق و عادات مردم قفقاز و آذربایجان می‌پردازد که در آن زمان شیوه نوینی برای نوشتن محسوب می‌شد.
میرزا فتحعلی آخوندزاده را می‌توان جزو نخستین کسانی دانست که به موضوع زن و مشکلات زنان ایرانی در آثارش می‌پردازد.