دل مشغولی‌های حسین‌ خِزلی

🪻تنهایی اساسا" از نبودن کسی شروع میشه که باید باشه و نیس!

شوهرش را دکتر خطاب می کرد.
همانطور که با سرانگشتان ناخن‌های از ته گرفته‌اش بازی میکرد گفت:

« دکتر ساعت هفت از خواب بیدار می‌شود، دوش می‌گیرد و صبحانه می‌خورد، بعد میرود بیمارستان. ناهار هم خانه نمی‌آید.

شب حدود ساعت ده از مطب برمی‌گردد، شامش را می‌خورد و تا ساعت یازده تلویزیون نگاه می‌کند و بعد هم کتابی ورق می‌زند و می‌خوابد.»

لبخند تلخی روی لبش نمایان می‌شو :

« مسواک میزند و می‌خوابد. »

می‌گوید:
تمام زندگی دکتر توی همین سه خط  خلاصه می‌شود. دلم می‌خواهد بپرسم « ...تو کجای این سه خط قرار داری؟ »

@chehel_salegi

نمی‌پرسم، عادت به کنجکاوی ندارم، شنونده‌ی خوبی هستم اما... خودش می‌گوید « خیلی تنها هستم. »

می‌گوید :

« با وجود اینکه تنها نیستم، خیلی تنها هستم... دست خودم را می‌گیرم میبرم توی جمع. باشگاه، کلاس نقاشی، انواع و اقسام جلسه‌های روانشناسی. جاهایی که آدم زیاد باشد، تاتر، سینما، کنسرت... تمرین میکنم شبیه آدم‌های دیگر باشم، توی پارک با غریبه‌ها حرف می‌زنم حتی، گرم می‌گیرم، مثل همین الان که با شما هم‌صحبت شدم. حرف می‌زنم ببینم بقیه چطور زندگی می‌کنند.

تنهایی‌هایشان را چطور پُر می‌کنند، زندگی‌هایشان چقدر شبیه زندگی من است، تنهایی‌هاشان چقدر... »

یادم می‌آید سال‌ها پیش نوشتم :

«تنهایی اساسا" از نبودن کسی شروع می‌شود که باید باشد و نیست... »

اما انگار تنهایی برای بعضی از آدم‌ها با بودن کنار آدم دیگری شروع می‌شود.

مریم سمیع‌زادگان

کانال چهل‌سالگی
قاسم حلاجیان

@safar_chehelsalegi

فرهاد قدوسی شبکه X:

‌این‌ پست آقای ویوک رامازوامی کاندید سابق ریاست جمهوری از حزب جمهوریخواه و همکار و همفکر نزدیک ایلان‌ ماسک جالب توجه است و قطعا در آمریکا جنجالی خواهد شد:

دلیل اینکه شرکت‌های برتر فناوری اغلب مهندسان خارجی و نسل اول را به جای آمریکایی‌های "بومی" استخدام می‌کنند، به خاطر کمبود هوش ذاتی آمریکایی‌ها نیست (توضیحی تنبلانه و نادرست). بخش مهمی از آن به کلمه "ف" برمی‌گردد: فرهنگ. سؤالات سخت نیازمند پاسخ‌های سخت است و اگر واقعاً جدی هستیم که مشکل را حل کنیم، باید با حقیقت روبرو شویم:

فرهنگ آمریکایی ما برای مدت طولانی (حداقل از دهه ۹۰ و احتمالاً بیشتر) میانمایگی را بر تعالی ترجیح داده است. این از دانشگاه شروع نمی‌شود، از سنین پایین شروع می‌شود.

فرهنگی که ملکه مراسم رقص را بیش از قهرمان المپیاد ریاضی، یا ورزشکار را بیش از رتبه اول کلاس تحسین می‌کند، بهترین مهندسان را تولید نخواهد کرد.

فرهنگی که کوری از "پسر دنیای ما" یا زک و اسلیتر را بیش از اسکریچ در "نجات با زنگ" یا 'استفان' را بیش از استیو اورکل در "مسائل خانوادگی" می‌ستاید، بهترین مهندسان را تولید نخواهد کرد. [اشاره به شخصیت‌های سریال‌های خانوادگی شبه کمدی مشهور]

(حقیقت: من *چندین* خانواده مهاجر را در دهه ۹۰ می‌شناسم که فعالانه تماشای این برنامه‌های تلویزیونی را برای فرزندانشان محدود می‌کردند دقیقاً به این دلیل که میانمایگی را ترویج می‌کردند... و فرزندانشان تبدیل به فارغ‌التحصیلان فوق‌العاده موفق STEM شدند).
[STEM= Science, Technology, Engineering and Mathematics]

فیلم‌های بیشتری مثل Whiplash را دیدن، و کمتر تکرارهای"دوستان." [ Friends] را دیدن.[کمک میکنند]. تدریس خصوصی ریاضی بیشتر، شب‌نشینی کمتر. مسابقات علمی آخر هفته بیشتر، کارتون‌های صبح شنبه کمتر. کتاب بیشتر، تلویزیون کمتر. خلاقیت بیشتر، "استراحت" کمتر. فعالیت‌های فوق برنامه بیشتر، "پرسه زدن در مرکز خرید" کمتر.

اکثر والدین عادی آمریکایی با شک به "آن نوع والدین" نگاه می‌کنند. بیشتر بچه‌های عادی آمریکایی "آن نوع بچه‌ها" را با تحقیر می‌بینند. اگر با آرزوی عادی بودن بزرگ شوید، به عادی بودن دست خواهید یافت.

حالا چشمانتان را ببندید و تجسم کنید که کدام خانواده‌هایی را در دهه ۹۰ (یا حتی اکنون) می‌شناختید که فرزندانشان را طبق یکی از این دو مدل بزرگ می‌کردند. صادقانه و بی‌رحمانه [نسبت به خودتان] باشید.

"عادی بودن" در یک بازار فوق‌العاده رقابتی جهانی برای استعدادهای فنی کافی نیست. و اگر وانمود کنیم که کافی است، چین ما را شکست خواهد داد.

این می‌تواند لحظه اسپوتنیک ما باشد. ما قبلاً از خواب بیدار شده‌ایم و می‌توانیم دوباره این کار را انجام دهیم. انتخاب ترامپ امیدوارانه نشانگر آغاز عصر طلایی جدیدی در آمریکاست، اما تنها اگر فرهنگ ما کاملاً بیدار شود. فرهنگی که دوباره موفقیت را بر عادی بودن، تعالی را بر میانمایگی، نخبگی را بر همرنگی، و سخت‌کوشی را بر تنبلی اولویت می‌دهد.

این کاری است که باید انجام دهیم، به جای غرق شدن در مظلوم‌نمایی (خود را قربانی دیدن) و یا فقط آرزو کردن (یا قانونگذاری) و یا [بدنبال] شیوه‌های استخدامی جایگزین بودن.

من مطمئنم که می‌توانیم این کار را انجام دهیم.

🔗 Farhad Ghoddoussi

@hkhezli

ریسک‌های پیش روی ایران
نگاه اجمالی به ریسک‌های شناسایی شده برای کشور ایران به ترتیب از رتبه‌های اول تا  پنجم به شرح زیر آورده شده است.

1- تورم
2- محدودیت دسترسی به آب
3- فرسایش‌های اجتماعی
4- نابرابری‌ها( ثروت، درآمد)
5- رکود اقتصادی

در مقایسه کشورهای حوزه
خلیج‌فارس و ایران، تنها کشور با محدودیت دسترسی به آب  که به عنوان ریسک‌های شناسایی شده با رتبه بالا ذکر شده، ایران است. عربستان سعودی، قطر، عمان، کویت، امارات متحده عربی ، بحرین  در مواردی همچون تورم، رکود اقتصادی با ایران مشترک هستند.

ریسک‌هایی همچون پیامدهای نامطلوب هوش‌مصنوعی، انحراف اطلاعاتی و نادرست در کشورهای عربستان سعودی و امارات‌ متحده‌عربی در رتبه‌های ریسک‌های قابل توجه معرفی شده‌اند. به عبارتی می‌توان اشاره کرد،  این کشورها در همسایگی ایران در گذر تحول خود با سرعت بیشتری به ریسک‌های معرفی شده برخورد خواهند کرد و از این رو ایران در تحولات آتی خود به دلیل درگیری با ریسک‌های ذکر شده با هزینه‌هایی روبه رو می‌شود که می‌تواند ادامه مسیر را با دشواری‌های بسیار همراه سازد. در میان کشورهای حوزه خلیج‌فارس، عمان در میان ریسک‌های شناسایی شده با ریسک بدهی‌های دولتی و بیکاری همراه خواهد بود و از سوی دیگر کشور قطر با کمبود نیروی انسانی،  این در حالی است که بیکاری در میان 5 ریسک ابتدای برای ایران شناسایی نشده است و اثرات ناشی از بیکاری را می‌توان در عناوینی همچون رکود اقتصادی مشاهده کرد.

 کشوری مانند هند که به عنوان دومین کشور با رشد اقتصادی بالا نیز با ریسک‌هایی همانند انحراف اطلاعاتی و نادرست، گسترش بیماری‌های عفونی، گسترش فعالیت‌های اقتصادی غیرقانونی، نابرابری‌ها ( ثروت و درآمد) و کمبود نیروی انسانی روبه ‌رو است.  

این موضوع برای چین نیز طی 10سال آینده به عنوان ریسک بالا شناسایی شده است.

همانگونه که مطرح شد، کم و بیش تمامی کشورها طی 10سال آینده با ترکیبی از چالش‌های محیط‌زیستی،  اقتصادی،  اجتماعی و .. روبه رو خواهند بود و لازم است از هم‌اکنون آمادگی همراه شدن با چنین تحولاتی در کشورها ایجاد شود و چه بسا فعالان اقتصادی با نگاه با ریسک‌های پیش‌رو ،  فرصت‌های قابل دستیابی برای گسترش فعالیت‌ها را شناسایی کرده و محدوده امن خود را بیش از قبل توسعه دهند.

startupdaily_
شرکت سرمایه گذاری گروه ماموت(سرمایه گذاری مکث) در سال گذشته ۳۵ هزار میلیارد تومان فروش داشته است.

ازکی، خودرو ۴۵، دکتر تو، پلاک و یوتوپین، مکث دیجیتال و چاپ آقا
از استارتاپ های هلدینگ مکث هستند

هلدینگ مکس یک شرکت سرمایه گذاری خطرپذیر خصوصی و شریک تجاری ماموت است که تا به امروز در بیش از ۲۰ تیم سرمایه گذاری کرده و بیشتر از همه روی تیم‌های فن‌تکی این سرمایه‌گذاری را انجام داده است. این هلدینگ که عمری دو ساله دارد روی استارتاپ‌های متوسط و کوچک سرمایه‌گذاری می‌کند و آنطور که مدیرانش می‌گویند فعلا قصد ندارد وارد بازارهای بزرگتری نظیر فروشگاه‌های اینترنتی بشود.

@hkhezli

از طنزهای فضای مجازی:

تنها قابلیت آزاد شدن واتساپ اینه که به دوستت راحت پیام بدی بگی بیا تلگرام !

😊