حاجی آقا

‍ هر کی این مجلس رو نشکنه علی دلشو نشکنه، آخر ما هم مستحقیم این دکون مانس، میباس نونمون از قِبل شما برسه. همینطور که حرف میزد لای پرده را کمی باز کرد. روی پرده محمد برفراز منبر ایستاده علی را سر دست گرفته بود و جمعیت انبوهی دورش جمع شده بودند.

بعد گفت: بسم الاحه رحمان رحیم، حمد و صمد و واجب التعظيم هر کی وضو نداره رد بشه، باجی پاشو اینکه میبینی، اینکه سیاحت میکنی اینجا مجلس عید غدیر خمه، میدونی عید غدیر خم یعنی چه ابرمسلمین و مسلمات لازمه که...

در اینوقت زن سبیل داری که سی و پنج یا چهل ساله بود مثل مادر وهب، چادرنماز پشت گلی بسرش و دستش را به کمرش زده، با صورت خشمناک از اطاق مجاور در آمد. فریاد کشید:
"آهای علویه، قباحت داره خجالت نمی‌کشی، خجالتو خوردی آبرو رو قی کردی؟ دیشب تو گاری مراد علی چکار داشتی؟ همین الان میباس روبرو کنم.

_کلیه سحر هم پاشده کاسه گدایی دستش گرفته مردوم رو زاورا میکنه خودت هفت سر گردن کلفت بست نیس، مرد منم میخوایی از چنگم در بیاری؟ مسلمونی از دس رفته، دین از دس رفته، آهای مردم شاهد باشین ببینین این زنیکه بی‌چشم و رو چی بروز من آورده تو میخوایی بری زیارت؟ حضرت کمر تو بزنه..." مردم از پای معرکه متفرق شدند. آقا موچول هولکی پرده را دوباره لوله کرد. از همه اطاقها زوار دور علویه جمع شدند حتی عباسقلی که جوان ناقص الخلقه كرولال بود کله بزرگ و پاهای افلیج داشت از هیجان مسافرین کنجکاو شده تا دم ایوان خودش را میان برف و گل کشانیده بود و صدای وحشتناکی که نه شباهت به صدای آدمیزاد داشت و نه بصدای جانوران از حنجره خود بیرون می‌آورد. مثل اینکه می‌خواست چیزی بگوید و خودش را داخل سایرین بکند. _ او را به مشهد میبردند که حضرت رضا شفا بدهد.


#علویه_خانم
#صادق_هدایت
@Hajii_Aqa