📚مجله اطلاعات عمومی♻️

⭕️ چرا خشک‌کردن لباس‌ها در فضای بسته می‌تواند سلامت شما را به خطر بیندازد؟

تحقیقات نشان داده‌اند که خشک‌کردن لباس‌ها در محیط‌های بسته با تهویه نامناسب، می‌تواند میزان رشد کپک و قارچ را در خانه افزایش دهد.

کپک‌ها علاوه بر اینکه ظاهر ناخوشایندی دارند و باعث بوی نامطبوع در خانه می‌شوند، می‌توانند مشکلات جدی برای سلامتی ایجاد کنند، به‌خصوص برای افرادی که مشکلات ریوی یا سیستم ایمنی ضعیفی دارند.


🔹کپک چیست و چرا در محیط‌های مرطوب رشد می‌کند؟

کپک‌ها (Mold) دسته‌ای از قارچ‌ها هستند که در محیط‌های مرطوب و خنک رشد می‌کنند.

این موجودات میکروسکوپی، هاگ‌های بسیار کوچکی تولید می‌کنند که در هوا پخش می‌شوند و می‌توانند از طریق تنفس وارد ریه‌ها شوند. این دقیقاً همان چیزی است که در خانه‌های مرطوب و کم‌تهویه اتفاق می‌افتد.

🔸وقتی رطوبت زیادی در فضا وجود دارد – مانند زمانی که لباس‌های خیس را در اتاق پهن می‌کنید – کپک‌ها فرصت مناسبی برای رشد پیدا می‌کنند.

لکه‌های سیاه یا سبزرنگی که روی دیوارها، سقف حمام یا کنار پنجره‌ها دیده می‌شود، نشانه‌ی رشد کپک است. همچنین، کپک‌ها معمولاً بوی ناخوشایندی دارند که می‌تواند محیط خانه را ناآرام و ناخوشایند کند.

یکی از مشکلات اصلی کپک این است که ما روزانه مقدار کمی از هاگ‌های آن را تنفس می‌کنیم.

اگرچه سیستم ایمنی بدن ما معمولاً قادر به مقابله با این هاگ‌هاست، اما در شرایط خاصی، این ذرات می‌توانند مشکلات جدی ایجاد کنند.

🔸چه کسانی بیشتر در معرض خطر هستند؟

برای بسیاری از افراد، قرار گرفتن در معرض مقدار کم هاگ‌های قارچی مشکلی ایجاد نمی‌کند، اما برای برخی، این موضوع می‌تواند بسیار خطرناک باشد. افرادی که بیشترین آسیب را از کپک‌ها می‌بینند شامل گروه‌های زیر هستند:

👈مبتلایان به بیماری‌های تنفسی:
افرادی که آسم ، فیبروز کیستیک یا بیماری انسدادی مزمن ریوی دارند، حساسیت بیشتری نسبت به هاگ‌های قارچی دارند. این ذرات می‌توانند باعث تشدید حملات تنفسی و التهاب ریه شوند.

👈افرادی با سیستم ایمنی ضعیف: بیماران سرطانی که تحت شیمی‌درمانی قرار دارند، افرادی که داروهای سرکوب‌کننده‌ی سیستم ایمنی مصرف می‌کنند (مانند بیماران پیوند عضو) و مبتلایان به ایدز در برابر عفونت‌های قارچی آسیب‌پذیرتر هستند.

👈کودکان و سالمندان: سیستم ایمنی کودکان و سالمندان به‌اندازه‌ی کافی قوی نیست تا در برابر حجم بالای هاگ‌های قارچی مقاومت کند، بنابراین این گروه‌ها بیشتر در معرض خطر قرار دارند.

🔸کپک چگونه به بدن آسیب می‌زند؟

وقتی کپک‌ها رشد می‌کنند، هاگ‌های خود را در هوا آزاد می‌کنند. تنفس این هاگ‌ها می‌تواند باعث ایجاد واکنش‌های آلرژیک مانند عطسه، سرفه، خارش چشم و مشکلات تنفسی شود. اما در موارد شدیدتر، این ذرات می‌توانند باعث عفونت‌های جدی ریوی شوند.
در موارد شدید، هاگ‌های قارچی درون ریه جوانه زده و ساختارهای نخ‌مانندی به نام میسلیوم ایجاد می‌کنند که باعث انسداد مجاری تنفسی، خونریزی در ریه و حتی نارسایی تنفسی می‌شود. این نوع عفونت می‌تواند کشنده باشد.

🔸خطر مقاومت دارویی در برابر قارچ‌ها

معمولاً برای درمان عفونت‌های قارچی از داروهای ضدقارچ به نام آزول استفاده می‌شود. اما یکی از مشکلات اساسی که اخیراً در تحقیقات مشاهده شده، افزایش مقاومت قارچ‌ها در برابر این داروهاست.

🔸چگونه می‌توان از رشد کپک در خانه جلوگیری کرد؟

خوشبختانه، با رعایت برخی نکات ساده می‌توان از رشد کپک‌ها و مشکلات ناشی از آن جلوگیری کرد:

👈تهویه مناسب: یکی از مهم‌ترین روش‌ها برای کاهش رشد کپک، افزایش جریان هوا در خانه است.

باز گذاشتن پنجره‌ها، استفاده از فن‌های تهویه و جلوگیری از تجمع رطوبت در اتاق‌ها می‌تواند رشد قارچ‌ها را محدود کند.

👈کاهش رطوبت: استفاده از رطوبت‌گیر یا دستگاه‌های خشک‌کننده‌ی هوا، می‌تواند به جذب رطوبت اضافی و کاهش احتمال رشد کپک کمک کند.

👈خشک‌کردن لباس‌ها به روش مناسب: اگر مجبورید لباس‌ها را در فضای بسته خشک کنید، از رخت‌آویزهای
گرمایشی (Heated Clothes Rack) استفاده کنید. این ابزارها لباس‌ها را سریع‌تر خشک کرده و از افزایش بیش از حد رطوبت در محیط جلوگیری می‌کنند.

👈بررسی دوره‌ای خانه: سقف حمام، پشت کمدها، زیر سینک ظرف‌شویی و گوشه‌های کم‌تهویه، محل‌های ایده‌آلی برای رشد کپک هستند.
مرتب این نواحی را بررسی کنید و در صورت مشاهده‌ی نشانه‌های کپک، آن را سریعاً پاک کنید.

👈استفاده از سرکه و جوش‌شیرین: اگر کپک‌های کوچکی در خانه مشاهده کردید، می‌توانید با استفاده از محلول سرکه و جوش‌شیرین، آنها را پاک کنید. این ترکیب به‌طور طبیعی خاصیت ضدقارچی دارد.
#علیرضا_مجیدی_یک_پزشک

─═इई 🍃🌼🍃ईइ═─
@General_information

📚مجله اطلاعات عمومی♻️

⭕️ راننده اسنپی که ساعت ۱۰:۳۰ شب، بعد از تمام شدن آخرین جلسه کلاس، با او همراه شدم؛ زن پابه‌سن‌گذاشته‌ی خوش‌رو و مهربانی است. می‌پرسد این ساعت از محلِ کار برمی‌گردم. جواب می‌دهم که کلاس داشتم و همه ما باید ارائه می‌دادیم و برای همین به‌درازا کشید.

می‌گوید خسته نباشی مامان‌جان. خوشم می‌آید. توی آن ساعت، مسیر پرترافیک نیست. نیم‌ساعته باید برسیم. مثل هر مکالمه در این روزها و همه روزهای قبل از این، می‌رسد به قیمت دلار و دغدغه معیشتی و ناامیدی از آینده و شکلِ کریه بلاتکلیفی و استیصال که چشم‌درچشم ما دهن‌کجی می‌کند.

این صحبت شاید در حد ۳-۴ دقیقه طول می‌کشد. بعد بدون هیچ مقدمه‌ای، زن با لحن مادرانه‌ای برایم توضیح می‌دهد که چطور می‌شود توی یک ماه از یک مرغ یخی استفاده کنم تا لازم نباشد گوشت بخرم: توی ماکارانی لازم نیست گوشت‌چرخ‌کرده بریزی حتما. مرغ رو ریزریز کن مامان جان. من ۷-۸ ماهه که توی قرمه‌سبزی هم مرغ می‌ریزم. ناگت گرونه. به جاش همین مرغ رو فیله کن، آرد و تخم‌مرغ بزن. کم درست کن. گوجه و پیازش رو زیاد کن عوضش.
بعد دوباره همان‌طور مادرانه و دلسوزانه می‌گوید، حالا آدم گوشت هم نخوره یه مدت چیزی نمی‌شه. مرغ بخورید به‌جاش مامان جان.

من از این مهربانی خوشم آمده، اما نمی‌فهمم چرا دارد از درست‌کردن غذا با یک مرغ در طول یک ماه می‌گوید. حرفش که تمام می‌شود، می‌گوید مامان جان، همه این‌ها رو به خانمی هم که قبل از شما از بیمارستان سوارش کردم، گفتم.
بهم گفت حدود یک ساله که رنگِ گوشت رو ندیدیم. بهش گفتم عیبی نداره مامان جان. همه‌مون این‌طوری شدیم. براش همه اینا رو گفتم. گفتم مرغ رو قشنگ تیکه‌تیکه کنی، هر دفعه می‌تونی یه چیزی بپزی که بچه‌ت هم خوشش بیاد. الان برای شما هم گفتم. چه می‌شه کرد.

برای من می‌گوید و احتمالا برای زنِ جوان بعدی که سوار ماشین قدیمی‌اش می‌شود.

من چیزی نگفته‌ام از خودم. نه گفته‌ام که «حالا خداروشکر چیزی هست که می‌خوریم» و نه به‌دروغ گفته‌ام که «نداریم». زن اما احتمالا بعد از دیدنِ این همه آدم، فهمیده که «نداری» شده است لباسِ تنِ همگی. برای همین برای کم‌کردن این رنج، نسخه پختن چندجور غذا با مرغ را برای همه شرح می‌دهد.

من دارم به نظر ۴ استادی که درباره پروژه‌مان حرف زده‌اند، فکر می‌کنم. زن راننده دارد با تلاشی کوچک، غم «نداری» مسافرش را تلطیف می‌کند؛ با «عیبی‌نداره مامان جان» گفتن‌ها و دستورِ پخت چندغذا با مرغِ یخی تنظیم بازاری.

شرمم می‌آید از خودم. می‌خواهم روسری را بکشم روی صورتم و طوری فرو بروم توی صندلی پشت ماشین که دیده نشوم؛ که زن از توی آینه من را نبیند که دارم از کلاس برمی‌گردم و دغدغه‌ام در آن ساعت، هیچ نسبتی با او و آدم‌های شبیه به او ندارد که تا آن ساعت کار می‌کنند.

محکمه‌ای اگر باشد،
هر کدام از ما چیزهایی زیادی داریم که آن را روی دست بگیریم و ببریم. از پرواز شماره ۱۷۵ گرفته تا گلوله‌ها و قرص‌‌های اعصاب، از رقم‌های اختلاسی که تیتر روزنامه‌ها شدند تا عزتی که هر بار اینجا خدشه‌دار می‌شود و...؛ من اما دیشب را می‌گذارم روی دست‌هایم و می‌برم. می‌گویم شبِ ۲۳ بهمن بود. من بابت مهربانی زن راننده‌ای -که به‌خاطر درد زانو مجبور بود شب‌های کم‌ترافیک را برای کارکردن انتخاب کند و می‌گفت آخرین باری را که گوشت خورده‌اند یادش نمی‌آیند- از خودم و همه‌چیز منزجر شدم.
#خویشتن_نویسی
#فاطمه_بهروزفخر

─═इई 🍃🌼🍃ईइ═─
@General_information

📚مجله اطلاعات عمومی♻️

⭕️ هفت قانون منطقی:‌

1⃣ با گذشته خود کنار بیایید تا حال شما را خراب نکند.

2⃣ آنچه دیگران در مورد شما فکر می‌کنند به شما ارتباطی‌ ندارد.

3⃣ گذشت زمان تقریبا داروی هر دردی است؛ به زمان، کمی‌ فرصت دهید.

4⃣ کسی‌ دلیل و مسئول خوشبختی‌ شما نیست؛ خودتان مسئولید.

5⃣ زندگی‌ خود را با دیگران مقایسه نکنید؛ ما هیچ خبر نداریم که زندگی‌ آن‌ها برای چه و چگونه است.

6⃣ زیاد فکر نکنید؛ اشکالی ندارد که جواب بعضی‌ چیز‌ها را ندانیم.

7⃣ لبخند بزنید؛ شما مسئول حل تمام مشکلات دنیا نیستید.

─═इई 🍃🌼🍃ईइ═─
@General_information

📚مجله اطلاعات عمومی♻️