☘️ ☘️ برگی از تقویم تاریخ ☘️ ☘️
۱۸ بهمن زادروز احمد عاشورپور
(زاده ۱۸ بهمن ۱۲۹۶ بندرانزلی -- درگذشته ۲۲ دی ۱۳۸۶ تهران) مهندس کشاورزی، خواننده، آهنگساز و ترانه‌سرا
او بیشتر ترانه‌هایش به لهجه گیلکی و برخی نیز به فارسی بود و از وی به‌عنوان پدر موسیقی محلی (فولکلور) گیلان یاد می‌شود.
او تحصیلات مقدماتی را در زادگاهش گذراند و چنان که خودش در مصاحبه‌ای گفته بود، وزن و قافیه و ریتم در شعر را در همین دوران و با مطالعه اشعار کلاسیک ایرانی و از جمله دیوان شمس تبریزی، آموخته است. تحصیلات وی در زمینه مهندسی کشاورزی از دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران بود. وی در سال ۱۳۲۲ به استاد ابوالحسن صبا معرفی شد و در رادیو تهران به خوانندگی پرداخت. در این دوره از همکاری مرتضی محجوبی و حسین تهرانی برخوردار شد. سپس با دعوت روح‌اله خالقی به انجمن ملی موسیقی پیوست. او با رادیو دو دوره بین سالهای ۱۳۲۵ تا ۱۳۲۷ و ۱۳۳۶ تا سال ۱۳۳۸ به همکاری پرداخت. شعر چند ترانه او را جهانگیر سرتیپ پور سروده است. زندگی وی جلوه‌های گوناگونی داشت و نشانگر مجموعه‌ای از ویژگی‌های بارز و برجسته در شخصیت وی بود. در عرصه هنر، آهنگساز، ترانه پرداز و خواننده‌ای با صدای گرم و رسا بود. ترانه‌های او را نه تنها مردم گیلان که بسیاری از مردم در سایر نقاط ایران ورد زبان داشتند. وی نخستین بار با توصیه استاد صبا به رادیو رفت. در آن زمان او و معتمد وزیری (از اهالی کردستان) نخستین کسانی بودند که ترانه‌های محلی را به رادیو کشاندند. در دورانی که ترانه‌های محلی بسیار حقیرتر از خواندن ترانه‌های معمول به نظر می‌آمد، او به خواندن ترانه‌های مردمی پرداخت، ترانه‌هایی که رنگ و بوی زندگی مردم کوچه و بازار، مردم زحمت‌کش و تهی‌دستان را داشت.
امید، عنصر شاخص محتوی ترانه‌هایش بود. مردمی که در پهنه شالیزارها به جنگ زالوها می‌روند تا زندگی را پیدا کنند، این مردم نمی‌توانند با یاس فلسفی، عرفان زدگی و گرایش‌های ویژه روشنفکری زندگی کنند، آنها موسیقی امید بخش و نشاط‌آور می‌خواهند، موسیقی که توفان دریا را بسراید و در غوغای جمعه بازار، گرمی خون سرخی را که در گونه‌های دختر عاشق جریان دارد به عرصه کلام بکشاند. ترانه‌های عاشورپور آکنده از امید بود.
آرامگاه وی در گورستان بی‌بی‌حوریه در غازیان بندرانزلی است.
@bargi_az_tarikh
@etehad_bazn
۱۸ بهمن زادروز احمد عاشورپور
(زاده ۱۸ بهمن ۱۲۹۶ بندرانزلی -- درگذشته ۲۲ دی ۱۳۸۶ تهران) مهندس کشاورزی، خواننده، آهنگساز و ترانه‌سرا
او بیشتر ترانه‌هایش به لهجه گیلکی و برخی نیز به فارسی بود و از وی به‌عنوان پدر موسیقی محلی (فولکلور) گیلان یاد می‌شود.
او تحصیلات مقدماتی را در زادگاهش گذراند و چنان که خودش در مصاحبه‌ای گفته بود، وزن و قافیه و ریتم در شعر را در همین دوران و با مطالعه اشعار کلاسیک ایرانی و از جمله دیوان شمس تبریزی، آموخته است. تحصیلات وی در زمینه مهندسی کشاورزی از دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران بود. وی در سال ۱۳۲۲ به استاد ابوالحسن صبا معرفی شد و در رادیو تهران به خوانندگی پرداخت. در این دوره از همکاری مرتضی محجوبی و حسین تهرانی برخوردار شد. سپس با دعوت روح‌اله خالقی به انجمن ملی موسیقی پیوست. او با رادیو دو دوره بین سالهای ۱۳۲۵ تا ۱۳۲۷ و ۱۳۳۶ تا سال ۱۳۳۸ به همکاری پرداخت. شعر چند ترانه او را جهانگیر سرتیپ پور سروده است. زندگی وی جلوه‌های گوناگونی داشت و نشانگر مجموعه‌ای از ویژگی‌های بارز و برجسته در شخصیت وی بود. در عرصه هنر، آهنگساز، ترانه پرداز و خواننده‌ای با صدای گرم و رسا بود. ترانه‌های او را نه تنها مردم گیلان که بسیاری از مردم در سایر نقاط ایران ورد زبان داشتند. وی نخستین بار با توصیه استاد صبا به رادیو رفت. در آن زمان او و معتمد وزیری (از اهالی کردستان) نخستین کسانی بودند که ترانه‌های محلی را به رادیو کشاندند. در دورانی که ترانه‌های محلی بسیار حقیرتر از خواندن ترانه‌های معمول به نظر می‌آمد، او به خواندن ترانه‌های مردمی پرداخت، ترانه‌هایی که رنگ و بوی زندگی مردم کوچه و بازار، مردم زحمت‌کش و تهی‌دستان را داشت.
امید، عنصر شاخص محتوی ترانه‌هایش بود. مردمی که در پهنه شالیزارها به جنگ زالوها می‌روند تا زندگی را پیدا کنند، این مردم نمی‌توانند با یاس فلسفی، عرفان زدگی و گرایش‌های ویژه روشنفکری زندگی کنند، آنها موسیقی امید بخش و نشاط‌آور می‌خواهند، موسیقی که توفان دریا را بسراید و در غوغای جمعه بازار، گرمی خون سرخی را که در گونه‌های دختر عاشق جریان دارد به عرصه کلام بکشاند. ترانه‌های عاشورپور آکنده از امید بود.
آرامگاه وی در گورستان بی‌بی‌حوریه در غازیان بندرانزلی است.
@bargi_az_tarikh
@etehad_bazn