🍃🍃
طی ۱۰ ماه؛ مرگ و مصدومیت ۳۴۱ کارگر در استان سمنان
به گزارش مهر، مدیرکل پزشکی قانونی استان سمنان از مرگ و مصدومیت ۳۴۱ کارگر طی ۱۰ ماه نخست امسال در پی حوادث ناشی از کار در این استان خبر داد. از فروردین ماه تا دی ماه سال جاری، تعداد ۳۱۵ نفر مصدوم ناشی از حوادث کار به مراکز پزشکی قانونی استان سمنان مراجعه کردند که از این تعداد ۱۷ نفر کارگر زن بودند. همچنین در بازه زمانی مذکور ۲۶ نفر در حوادث کار این استان جان خود را از دست داده اند.
این اعداد مانند یک کابوس هولناک است: ۳۴۱ کارگر در ده ماه، ۳۴۱ زندگی که یا نابود شدهاند یا در آستانه نابودیاند، ۳۴۱ خانواده که درگیر مصیبتی شدهاند که میشد از آن جلوگیری کرد. هر روز اخبار مرگ و جراحت کارگران را میشنویم، اما هیچ تغییری در شرایط آنها نمیبینیم. استانداردهای ایمنی رعایت نمیشود، کارفرمایان بدون نظارت کافی کارگران را در معرض خطر قرار میدهند، بیمههای ناکارآمد، نظارتهای ضعیف، فقدان تجهیزات ایمنی و مهمتر از همه بیتوجهی مسئولان به این فجایع ادامه دارد. این آمار تنها مربوط به یک استان است، پس در سراسر کشور چه فاجعهای در حال رخ دادن است؟ تا کی باید هر روز شاهد مرگ کارگرانی باشیم که تنها برای تأمین حداقلهای زندگی خود مجبورند در شرایط ناایمن کار کنند؟ این مسئولیت بر گردن چه کسی است؟ چه کسی باید پاسخگوی این ۳۴۱ خانواده باشد؟
چگونه میتوان پذیرفت که در قرن بیستویکم، در کشوری با این همه قوانین و دستگاههای نظارتی، همچنان کارگران به کام مرگ کشیده شوند و هیچ تغییری در وضعیت آنها رخ ندهد؟ پس چرا کمترین توجهی به امنیت و سلامت آنها نمیشود؟ هر بار که حادثهای رخ میدهد، مسئولان با اعداد و ارقام ظاهر میشوند، وعده بررسی و پیگیری میدهند، اما در عمل هیچ اتفاقی نمیافتد و چرخه مرگ و مصدومیت همچنان ادامه دارد. چرا کارگاهها و معادن همچنان از ابتداییترین امکانات ایمنی محروماند؟ چرا بازرسیهای جدی و مستمر از محیطهای کاری انجام نمیشود؟ چرا کارفرمایانی که با سهلانگاری جان کارگران را به خطر میاندازند، مجازات جدی نمیشوند؟ این سکوت، این بیتفاوتی، این بیعملی چه معنایی جز بیارزش بودن جان کارگران دارد؟ تا کی قرار است اخبار مرگ کارگران را فقط بهعنوان یک عدد در رسانهها ببینیم، بیآنکه تغییری در این وضعیت رقم بخورد؟ این یک هشدار است، یک فاجعه در حال رخ دادن است، و اگر اقدامی اساسی صورت نگیرد، این آمارها روزبهروز افزایش خواهند یافت. وقت آن رسیده که جامعه، رسانهها و نهادهای مستقل فریاد بزنند، مطالبه کنند، اجازه ندهند که این جنایت خاموش ادامه پیدا کند. کارگران حق دارند در محیطی امن کار کنند، حق دارند زنده بمانند.
اتحاد بازنشستگان
@etehad_bazn
طی ۱۰ ماه؛ مرگ و مصدومیت ۳۴۱ کارگر در استان سمنان
به گزارش مهر، مدیرکل پزشکی قانونی استان سمنان از مرگ و مصدومیت ۳۴۱ کارگر طی ۱۰ ماه نخست امسال در پی حوادث ناشی از کار در این استان خبر داد. از فروردین ماه تا دی ماه سال جاری، تعداد ۳۱۵ نفر مصدوم ناشی از حوادث کار به مراکز پزشکی قانونی استان سمنان مراجعه کردند که از این تعداد ۱۷ نفر کارگر زن بودند. همچنین در بازه زمانی مذکور ۲۶ نفر در حوادث کار این استان جان خود را از دست داده اند.
این اعداد مانند یک کابوس هولناک است: ۳۴۱ کارگر در ده ماه، ۳۴۱ زندگی که یا نابود شدهاند یا در آستانه نابودیاند، ۳۴۱ خانواده که درگیر مصیبتی شدهاند که میشد از آن جلوگیری کرد. هر روز اخبار مرگ و جراحت کارگران را میشنویم، اما هیچ تغییری در شرایط آنها نمیبینیم. استانداردهای ایمنی رعایت نمیشود، کارفرمایان بدون نظارت کافی کارگران را در معرض خطر قرار میدهند، بیمههای ناکارآمد، نظارتهای ضعیف، فقدان تجهیزات ایمنی و مهمتر از همه بیتوجهی مسئولان به این فجایع ادامه دارد. این آمار تنها مربوط به یک استان است، پس در سراسر کشور چه فاجعهای در حال رخ دادن است؟ تا کی باید هر روز شاهد مرگ کارگرانی باشیم که تنها برای تأمین حداقلهای زندگی خود مجبورند در شرایط ناایمن کار کنند؟ این مسئولیت بر گردن چه کسی است؟ چه کسی باید پاسخگوی این ۳۴۱ خانواده باشد؟
چگونه میتوان پذیرفت که در قرن بیستویکم، در کشوری با این همه قوانین و دستگاههای نظارتی، همچنان کارگران به کام مرگ کشیده شوند و هیچ تغییری در وضعیت آنها رخ ندهد؟ پس چرا کمترین توجهی به امنیت و سلامت آنها نمیشود؟ هر بار که حادثهای رخ میدهد، مسئولان با اعداد و ارقام ظاهر میشوند، وعده بررسی و پیگیری میدهند، اما در عمل هیچ اتفاقی نمیافتد و چرخه مرگ و مصدومیت همچنان ادامه دارد. چرا کارگاهها و معادن همچنان از ابتداییترین امکانات ایمنی محروماند؟ چرا بازرسیهای جدی و مستمر از محیطهای کاری انجام نمیشود؟ چرا کارفرمایانی که با سهلانگاری جان کارگران را به خطر میاندازند، مجازات جدی نمیشوند؟ این سکوت، این بیتفاوتی، این بیعملی چه معنایی جز بیارزش بودن جان کارگران دارد؟ تا کی قرار است اخبار مرگ کارگران را فقط بهعنوان یک عدد در رسانهها ببینیم، بیآنکه تغییری در این وضعیت رقم بخورد؟ این یک هشدار است، یک فاجعه در حال رخ دادن است، و اگر اقدامی اساسی صورت نگیرد، این آمارها روزبهروز افزایش خواهند یافت. وقت آن رسیده که جامعه، رسانهها و نهادهای مستقل فریاد بزنند، مطالبه کنند، اجازه ندهند که این جنایت خاموش ادامه پیدا کند. کارگران حق دارند در محیطی امن کار کنند، حق دارند زنده بمانند.
اتحاد بازنشستگان
@etehad_bazn