شنیدم كه چون قوی زیبا بمیرد
    فریبنده زاد و فریبا بمیرد

شب مرگ تنها نشیند به موجی
    رود گوشه‌ای دور و تنها بمیرد

درآن‌گوشه چندان غزل‌خواند آن‌شب
    كه خود در میان غزل‌ها بمیرد

گروهی بر آنند كاین مرغ شیدا
    كجا عاشقی كرد ؛ آنجا بمیرد

شب مرگ از بیم آنجا شتابد
    كه از مرگ غافل شود تا بمیرد

من این نكته گیرم كه باور نكردم
    ندیدم كه قویی به صحرا بمیرد

چو روزی ز آغوش دریا برآمد
    شبی هم در آغوش دریا بمیرد

تو دریای من بودی آغوش وا كن 
  كه میخواهد این قوی زیبا بمیرد

👤دکتر مهدی حمیدی شیرازی