نمیخواهم بیش از حد فلسفیش کنم اما به نظر من هر چه سطح پیشرفت های علمی و تکنولوژی بالاتر میره، الزاما انسانها رو شادتر نمی‌بینی. در عصر کنونی، آدما مثل یه اسیر در قفسی نامرئی از الگوریتم‌ها و داده‌ها شدن، جایی که حقیقت و واقعیت به تدریج زیر بار سرمایه‌ داران فناوری و بازیگران سیاسی فرو می‌ ریزن.

مثلاً پیشنهاد 97 میلیارد دلاری دیروز ایلان ماسک برای تصاحب OpenAI قطعا به نقش بسیار پررنگ هوش مصنوعی در آینده نزدیک اشاره داره، و قدرتی که برای سرمایه داران به ارمغان میاره.

https://in.mashable.com/tech/89649/elon-is-not-a-happy-person-sam-altman-takes-a-dig-after-rejecting-musks-974-billion-offer-to-buy-ope

 همونطور که روزگاری سیاستمداران بزرگ با شعارهای بلند و وعده‌ ها، بعد واقعی جهان را تغییر می‌ دادن، امروز این نقش در دست چهره‌ های دیجیتاله که با ابزارهای نوین، تصویری فریبنده از جهان برای ما می‌ سازن.

در زمان‌هایی که مرز بین واقعیت و خیال به وضوح تعیین شده بود، جامعه به تفکری عمیق پیرامون حقیقت می‌پرداخت، اما حالا با ظهور قدرت‌های نامرئی در دنیای فناوری، چیزی که به چشم میاد و آنچه در دل نهفته ست، هم‌ آمیخته و درهم تنیده شدن. قدرت‌ هایی که با هوش مصنوعی و الگوریتم‌های پیشرفته، موجی از اطلاعات دستکاری‌ شده رو به ما عرضه میکنن و ما رو در مسیری قرار میدن که انگار تنها تصویر نمایشی از واقعیته.

https://www.theatlantic.com/ideas/archive/2025/02/trump-administration-voter-perception/681598/?utm_source=reddit&utm_medium=social&utm_campaign=the-atlantic&utm_content=edit-promo