اینجا هم انسان مثل هر جای دیگری به ناچار رنج خواهد کشید، ولی دیگر نیازی نیست که چندان جنب و جوش کند. اینجا به جنب و جوش نیازی نیست، زیرا تنها چیزی که اینجا وجود دارد، کوه است و رودخانه‌ای بزرگ، و من هنوز آن اندازه عقل و شعور دارم که اینها را بی‌جان بدانم.
بله، شب‌ها وقتی یکه و تنها در کوره‌راه‌های سنگلاخی این چمنزار گام بردارم، تنهاتر از این کوه نخواهم بود، تفاوت فقط در این خواهد بود که من تنهایی خود را حس خواهم کرد.

-شرح یک نبرد/فرانتس کافکا