جایی شنیدم که تمدن‌ها روی مناطق زلزله‌خیز شکل می‌گیرند. دلیلش هم این است که زلزله‌ها با زیر و روکردن زمین منابع آن را به سطح می‌آورند و همین منابع امکان زندگی را فراهم می‌کنند.

به این فکر می‌کنم که زلزله‌های اجتماعی و فردی هم گاهی همین کار را می‌کنند. تغییرات دردناکی که همه چیز را به هم می‌ریزند ولی منجر به کشف پتانسیل‌ها و ظرفیت‌های اجتماعی و فردی می‌شوند که پیش از این از آنها بی‌خبر بودیم. زلزله‌هایی که منابعی در اختیار ما می‌گذارند که گاهی در بلند مدت از ما اجتماع و فرد بهتری می‌سازد.

✍ امیرعلی بنی اسدی



@cappuccino_plus