"شل کن، سفت کن" سیاسی!
آلمان پادشاه ایران را برای شرکت در کنفرانس امنیتی مونیخ دعوت می کند. سپس دعوتش را پس می گیرد. اما دوباره ایشان را دعوت می نماید. و دوباره آن را پس می گیرد!
در نهایت اعلام شده است که این کشور جوان، از حضور پادشاه ایران در کنفرانس مونیخ به دلیل "فشار جمهوری اسلامی" خودداری کرده است.
اما همزمان افراد دیگری که خود را به عنوان اپوزیسیون جمهوری اسلامی معرفی می کنند، مانند مصی علینژاد و دیگر صادراتیهای باند اصلاح طلب فائزه هاشمی، بی هیچ حرف و سخنی در این "محفل" حضور پیدا می کنند.
علیرغم اینکه مردم پادشاهیخواه ایران، این رفتار را خارج از عرف سیاسی و توهین آمیز می دانند، اما این جریان حاوی یک نکته مثبت است:
اینکه اپوزیسیون واقعی فرقه تبهکار، تنها و تنها پادشاه ایران، رضاشاه دوم هستند.
این اتفاق شاید توهین آمیز باشد، اما آشکارا نشانگر نیروی سیاسی پادشاه، در برابر جمهوری اسلامی است.
نیروی پادشاه از پایگاهی مردمی برگرفته می شود. بدین معنی که تا مردم شاه‌گرا نباشند، شاه نمی تواند از نیروی سیاسی نیرومندی برخوردار باشد.
بنابراین رفتار کنونی دولت آلمان علاوه بر اینکه نشانگر ضعف دولت آلمان در برابر اهرمهای سیاسی-اقتصادی جمهوری اسلامی است، (که ترجمه ساده آن برابر است با باج دادن جمهوری اسلامی به آلمان)، "اعتراف جمهوری اسلامی به قدرت پادشاه است"، و برجسته شدن اپوزیسیون واقعی این رژیم است، که این یک پیروزی بزرگ برای مردم شاه‌دوست ایران می باشد.
شروین
@BonyadVarahram
آلمان پادشاه ایران را برای شرکت در کنفرانس امنیتی مونیخ دعوت می کند. سپس دعوتش را پس می گیرد. اما دوباره ایشان را دعوت می نماید. و دوباره آن را پس می گیرد!
در نهایت اعلام شده است که این کشور جوان، از حضور پادشاه ایران در کنفرانس مونیخ به دلیل "فشار جمهوری اسلامی" خودداری کرده است.
اما همزمان افراد دیگری که خود را به عنوان اپوزیسیون جمهوری اسلامی معرفی می کنند، مانند مصی علینژاد و دیگر صادراتیهای باند اصلاح طلب فائزه هاشمی، بی هیچ حرف و سخنی در این "محفل" حضور پیدا می کنند.
علیرغم اینکه مردم پادشاهیخواه ایران، این رفتار را خارج از عرف سیاسی و توهین آمیز می دانند، اما این جریان حاوی یک نکته مثبت است:
اینکه اپوزیسیون واقعی فرقه تبهکار، تنها و تنها پادشاه ایران، رضاشاه دوم هستند.
این اتفاق شاید توهین آمیز باشد، اما آشکارا نشانگر نیروی سیاسی پادشاه، در برابر جمهوری اسلامی است.
نیروی پادشاه از پایگاهی مردمی برگرفته می شود. بدین معنی که تا مردم شاه‌گرا نباشند، شاه نمی تواند از نیروی سیاسی نیرومندی برخوردار باشد.
بنابراین رفتار کنونی دولت آلمان علاوه بر اینکه نشانگر ضعف دولت آلمان در برابر اهرمهای سیاسی-اقتصادی جمهوری اسلامی است، (که ترجمه ساده آن برابر است با باج دادن جمهوری اسلامی به آلمان)، "اعتراف جمهوری اسلامی به قدرت پادشاه است"، و برجسته شدن اپوزیسیون واقعی این رژیم است، که این یک پیروزی بزرگ برای مردم شاه‌دوست ایران می باشد.
شروین
@BonyadVarahram