تصویری که کاخ سفید اخیرا از ترامپ با تاج پادشاهی و شعار «زنده باد پادشاه» منتشر کرده سر و صدای زیادی به پا کرده است.خیلیها از این تصویر نتیجه گرفتهاند که ترامپ یک دیکتاتور است ،که البته شاید حرف چندان نادرستی هم نباشد.من موقعی که این تصویر را دیدم یاد فیلم قدیمی آبل فرارا افتادم،فیلمی به اسم «پادشاه نیویورک» که درباره مردی است که در نیویورک متهم به فساد شده اما پس از آزادی از زندان به ثروتمندترین مرد شهر تبدیل میشود و یک بیمارستان چند ده میلیون دلاری در فقیرترین محله شهر برای فقرا میسازد. درست عین ترامپ که در نیویورک (شهری که بیشترین دشمنانش در آن اقامت دارند) به انواع مفاسد متهم شد و حالا که از بند همه این اتهامات رهیده و به قدرت رسیده در اولین« حرکت مردمیاش »عوارض بر ترافیک در نیویورک را که به نظرش فشاری بر تودههای فقیر جامعه بوده لغو کرده است.شباهت بین ضد قهرمان فیلم بیست و پنج سال پیش آبل فرارا به شخصیت ترامپ انکارناپذیر است.شاید هم این تصویر اشاره ای است طعنه آمیز از سوی ترامپ به شمارهای از مجله تایم در هفت سال پیش که در سال اول ریاستجمهوریاش وی را در هیبت یک پادشاه نشان داده بود ؛ مجلهای که ترامپ آن را همیشه پایگاه دشمنان خونیاش میدانستهاست.
باری به اینها کاری ندارم چون به نظرم مسئله داخلی آمریکاییهاست.آن چه که به ما مربوط میشود چالش سخت و مهلکیست که جمهوری اسلامی با آن به زودی روبرو خواهد شد.سران جمهوری اسلامی که در این چهل و چند سال گذشته همیشه با یک آمریکای دموکرات و با روسای جمهور مبادی آداب دیپلماتیک و رفتارهای قابل پیشبینی و عموما محافظه کارانهاش روبرو بودهاند حالا باید با یک رئیس جمهور کاملا متفاوت ،جسور و بی پروا روبرو شوند که با آن «دیپلماتهای اتوکشیده و اودکلنزده غربی»(به قول آقای خامنهای) که جمهوری اسلامی همیشه راه سر و کله زدن و سر کار گذاشتن آنها را بلد بوده از زمین تا آسمان فرق دارد.حتی این ترامپ با ترامپ هشت سال پیش هم متفاوت است.او در همین یکی دو هفتهای که سر کار آمده نشان داده که توپش خیلی پر زور است (اخراج پناهندگان غیرقانونی،لغو کمک های خارجی امریکا، نزدیکی حیرتآور به روسیه به بهای رنجاندن اروپایی ها و گذاشتن اوکراین در سینی طلا و تقدیم آن به پوتین و ....) خلاصه بعید میدانم راهکارهای قدیمی جمهوری اسلامی برای بقا، بتواند در برابر این «اتو کشیده ادکلنزده» تازه که به هیچ قاعده دموکراتیکی هم پایبند نیست و پیامش را هم خیلی روشن داده است(«یا امضای تکه کاغذ(تسلیم) یا بمباران شدید.»)جواب بدهد.
بیژن اشتری
Instagram
@bijan_ashtari
باری به اینها کاری ندارم چون به نظرم مسئله داخلی آمریکاییهاست.آن چه که به ما مربوط میشود چالش سخت و مهلکیست که جمهوری اسلامی با آن به زودی روبرو خواهد شد.سران جمهوری اسلامی که در این چهل و چند سال گذشته همیشه با یک آمریکای دموکرات و با روسای جمهور مبادی آداب دیپلماتیک و رفتارهای قابل پیشبینی و عموما محافظه کارانهاش روبرو بودهاند حالا باید با یک رئیس جمهور کاملا متفاوت ،جسور و بی پروا روبرو شوند که با آن «دیپلماتهای اتوکشیده و اودکلنزده غربی»(به قول آقای خامنهای) که جمهوری اسلامی همیشه راه سر و کله زدن و سر کار گذاشتن آنها را بلد بوده از زمین تا آسمان فرق دارد.حتی این ترامپ با ترامپ هشت سال پیش هم متفاوت است.او در همین یکی دو هفتهای که سر کار آمده نشان داده که توپش خیلی پر زور است (اخراج پناهندگان غیرقانونی،لغو کمک های خارجی امریکا، نزدیکی حیرتآور به روسیه به بهای رنجاندن اروپایی ها و گذاشتن اوکراین در سینی طلا و تقدیم آن به پوتین و ....) خلاصه بعید میدانم راهکارهای قدیمی جمهوری اسلامی برای بقا، بتواند در برابر این «اتو کشیده ادکلنزده» تازه که به هیچ قاعده دموکراتیکی هم پایبند نیست و پیامش را هم خیلی روشن داده است(«یا امضای تکه کاغذ(تسلیم) یا بمباران شدید.»)جواب بدهد.
بیژن اشتری
@bijan_ashtari