یه لحظه چشماتو ببند…
فکر کن برمی‌گردی عقب، به همه‌ی روزایی که تا اینجا رسوندنت.
به همه‌ی شبایی که بیدار موندی، به همه‌ی ساعتایی که با خستگی ولی با اراده خوندی.
به همه‌ی وقتی که گذاشتی،
به همه‌ی امیدایی که داشتی،
به همه‌ی فشارایی که تحمل کردی.
الان اینجایی… توی آخرین پیچ، توی آخرین ماه‌هایی که می‌تونه سرنوشتتو عوض کنه.

و حالا یه سوال…
اگه همین امروز، همین لحظه، کم بیاری، چند ماه دیگه چجوری به خودت نگاه می‌کنی؟
چی می‌خوای بگی به اون "خودت" که دو ماه دیگه می‌فهمه چقدر فرصت داشته ولی به خودش رحم نکرده؟


اسفند شروع شد.
این یعنی داری وارد مهم‌ترین روزای زندگیت می‌شی.
این یعنی الان وقتشه
وقتشه بزنی به دلش
وقتشه یه کاری کنی نجات پیدا کنی
وقتشه
وقتشه...


فقط سه-چهار ماه.
روزای کمی که می‌تونه هر چیزی رو تغییر بده.
روزای کمی که می‌تونه تو رو از یه آدم پر از حسرت، به یه آدمی که "برده" تبدیل کنه.


روز های هرچند کم ولی روز هایی که می‌تونه فاصله‌ی تو رو از چیزی که می‌خوای، به "رسیدن" برسونن


فکر نکن که خسته‌ای،
فکر نکن که دیر شده،
فکر نکن که نمی‌تونی.
تو از پس این همه سختی تا اینجا بر اومدی،
نذار آخرش خراب شه.



بجنگ، تا وقتی که چیزی برای از دست دادن نمونده باشه.
بجنگ، چون زندگیت ارزششو داره.
با خستگی
با کمر درد
با حرف خوردن
با ترس
فقط تهشو کم نذار.