برای دفتر هایی که توشون نکته مینوشتم،
اسم میزاشتم،
انگار دوستامن.
تا رغبت کنم برم بخونمشون.

باید فهمید،
زندگی کنکوری،اون چیزی که بقیه تعریف میکنن نیست.
اون چیزی که بقیه میگن نیست.
اون چیزی که بقیه توشن نیست.
بخوای در اون زندگی باشی، نمیتونی این زندگی رو ادامه بدی.

زندگی کنکوری
یعنی اون میز،حکم سالن سینمای ذهنت رو پیدا کنه.
لذت ببری از هرچیز داره.
اگه
با حال بد بخونی، تنفر داشته باشی از همه چیز، زجر بکشی، هیچی نمیفهمی.

خودت ببین
حفظی اون آهنگی که دوستش داریو.
حفظی صحنه های اون فیلم و سریالی که دوستش داریو.
چون کیف میکردی با لحظه به لحظه اش
حالا یه آهنگ ،اصلا به قشنگی همون اهنگ مورد علاقه خودت،
به اجبار بگن گوشش کن.
بی حوصله و بی اعصاب و بزور بخوای گوشش بدی،
حتی نمی‌فهمی چی میگه.


افکارت دست خودته
روش خاصی برای رسیدن وجود نداره
جز خر کاری.

روش تقلبشه
که راحت بتونی بگذرونیش
در بدترین شرایط،
بپذیر
و بجای حسرت اون زندگی که نداری
حداقل از چیزی که داری استفاده کن.
تا شرایطی،بهتر از اون ایده آل ذهنی خودت که فقط درس توش نیست،درست شه.