روان‌شناسی مدرن یه سری اصول مشخص داره، یکی از اونا رضایت خود فرد از شرایطشه، پس ممکنه کسی در سن پایین ازدواج کنه و بچه‌دار بشه و واقعا و قلبا از شرایطش راضی باشه، حالش خوب باشه، رضایت درونی داشته باشه و به خودش و کسانی که اون شرایط رو براش فراهم کردن افتخار کنه، ما حق داریم به این آدم برچسبی بزنیم یا دخالتی بکنیم؟ معلومه که نه.
یکی دیگه از اصول روان‌شناسی، احترام گذاشتن به منحصربه‌فرد بودن آدم‌هاست. یعنی نمی‌شه به همه گفت باید در این بازه زمانی ازدواج کنی و بچه‌دار بشی و اگه از این بازه زودتر یا دیرتر اقدام کنی یعنی مشکلی این وسط هست. کاری که در واقع خیلیا تو جامعه می‌کنن. کسی این اطراف، براساس تجارب و تربیتی که داشته، هم خودش و هم والدینش به این نتیجه رسیدن که آمادگی ازدواج و مادر شدن رو داره، ما چطور می‌تونیم این آدم رو با بقیه یا خودمون مقایسه کنیم و فقط براساس سن شناسنامه‌ایش بهش بگیم اشتباه کردی یا حتی کار درستی کردی؟ ما چقدر از خودمون شناخت داریم؟ چه برسه به بقیه.
اگه بعضی‌ها با دانش محدودشون یه سن خاص رو برای تصمیم‌های مهم زندگی افراد درنظر گرفتن و به هرکسی که کار دیگه‌ای غیر از پسند اونا انجام بده برچسب می‌زنن، ما هم باید راه اونا رو بریم؟
اگه کسی تو سنی که به نظر ما کمه، آمادگی و پختگی ازدواج رو داره، باید بهش بگیم صبر کن تا به سن تجویز شده توسط کسی که فقط میانگین جامعه رو در نظر گرفته و تو رو نمی‌شناخته برسی؟ این که ظلم در حق کسیه که زودتر به پختگی و آمادگی رسیده.

✍️گروه #روانشناسی بامامان