🔹 همه ما به یک «محسن شریفیانِ درون» احتیاج داریم تا چیزهایی که با منطق آنرا نتوانستیم بدست بیاوریم را با زور و استمرار و «باور» گیر بیندازیم. برای بقا در جغرافیایی که نامرد است و انتفاع طلب، محسن شریفیان یک آلترناتیو برای مواقعی ست که مطلقا هیچ امید و انگیزه ای برای ادامه دادن نداریم و مطمئنیم امیدی برای بهبود شرایط فعلی وجود ندارد. محسن اما خوراکش همین «ناامیدی از بهبود شرایط فعلی» ست. اینجا بازی را شروع می‌کند. باور دارد که با تلاش، هر قله ای فتح شدنی ست. روی اصولش می‌ماند و تسلیم تفکرات ابتذال خواه نمی‌شود. «باور» کلید واژه مهمی در بقای هنری او و مسیر پرفراز و‌نشیب اش است. تولدش باید در شرایطی ویژه و‌ حوالی ساعت ۴ صبح جشن گرفته شود. در ورژن بعدی زندگی با تکیه بر اصل تناسخ، دوست دارم ترکیبی از دو شخصیت و قهرمان زندگی این روزهایم باشم. ترکیبی از «روبرتو باجو» و محسن شریفیان ای که ساعت ۴ صبح از خاطرات شخصی اش می‌گوید و ما [من، علی و‌مهراد]، در شمالی ترین کرانه ساحل خزر، ریسه می‌رویم و قوانین جاذبه را ۳۰۰ متر بالاتر از جو‌ زمین به چالش میکشیم...

#بهمن_بابازاده

@Bahman_Babazadeh