#خوان_گاهانبار
سفره ی گاهانبار از سفره های نمادینی است که ،
مفهوم وسیعی را در بر دارد.
برخی از اشیا بر سر سفره نشانه هایی هستند از امشاسپندان ،
تا ما آن ها را در نظر داشته باشیم.
امشاسپندان در لغت به چم مقدسان بی مرگ یا پاکان جاودان می باشد.
آن ها را باید بازشناساننده های وجود اهورامزدا دانست ،
به مفهومی بسیار ساده تر می توان آن ها را صفات و یا ،
فروزه های اهورامزدا خواند.
امشاسپند برای نخستین بار در گاتاها ،
سرود های آسمانی اشو زرتشت آمده اند.
با برداشتی که از گاتاها شده ، آن ها را مراحل رسیدن به خدا نام نهادند.
این امشاسپندان در گزر زمان هر کدام نگهبان پدیده ای مادی شده اند.
( و به دلیل ملموس شدن بیشتر با زندگی مرتو ها) ،
به نشانه ی هر کدام اشیایی بر سر سفره گاهانبار قرار دارد :
وهمن یا وهومن به چم اندیشه ی نیک می باشد ،
و نگهبان حیوانات سودمند است و به این نشان ،
شیر و تخم مرغ بر سر سفره قرار می دهند.
اشه وهیشته(اردی بهشت) به چم بهترین راستی و پاکی است ،
و نگهبان آتش می باشد.
مجمر آتش و چراغ روغنی را به همین دلیل بر سر سفره می نهند.
خشتره وئیریه(شهریور) به چم شهریاری ؛
( توانایی ، قدرت و تسلط بر نفس خویش) است.
که نگهبان فلزات می باشد.
و ظرف های مسی و روزين نشانی است برای آن.
سپنتاآرمئیتی (سپندارمزد) به چم مهر ، فروتنی و عشق پاک ،
و دانش اندوزی و پويايی است که نگهبان زمین و ميوه می باشد.
سفره را به همین نشانه پهن می کنند.
و البته بر روی زمین آن را می گسترانند.
ميوه ها نيز چون از زمين به دست می آيند ،
نمادی هستند از اين امشاسپند.
هَئوروَتات(خرداد) به چم رسایی و کمال می باشد و نگهبان آب ها است.
به نشانه ی این امشاسپند ظرفی از آب بر سر سفره قراردارد.
امرتات :
(امرداد ، امرداد را امروزه به اشتباه مرداد می گویند.
امرداد به چم بی مرگی و مرداد به چم مرگ می باشد.)
به چم بی مرگی و جاودانی است که نگهبان گیاهان می باشد.
مورد و سرو به عنوان گیاهانی که در تمام طول سال سبز هستند.
بر سر سفره ، نشانه ی امرداد امشاسپند هستند.
دیگر چیزها که بر سر سفره هستند :
نان روغنی(سیرگ) نان و کماچ به عنوان خیر و برکت هستند ،
سیرو سداب که از سرخ کردن کوبیده گیاه سیر ،
سداب و نعناع به دست می آید و با سرکه مخلوط می شود.
مخلوطی است خوراکی و دارای خاصیت ضد عفونی کنندگی.
حلواهای بر سر سفره نیز برای پذیرایی و بخش بین باشندگان می باشد.
برنج :
یک بشقاب برنج و خورشت ساده که برای اوستا خاندن ،
و تبرک شدن در سر سفره مراسم دینی فراهم می شود ،
که پس از اجرای مراسم و پایان نیایش موبد یا موبدان ،
به همراه خوراک های تهیه شده صرف می شود.
@Bahdina