سرانجام لحظه‌ای فرا خواهد رسيد که آخرين لحظه‌ی ما براي زیستنِ در این رویا است، فرصتِ آخرين دیدار با یک دوست آخرين لحظه‌ی بوییدن و بوسيدن یک گل سرخ و آخرين دمی که فرو می‌رود و بازدمی که فرو می‌آید، بیاد بیاوریم که تمامی لحظه‌ها مقدس اند، والاترین ثروتی که محیا شده است، بنابراين خویشتن وجودت را در تمام رويدادهای لحظه‌ها درياب و ژرفای روحانیت را به شکیبایی لمس کن، خلقِ زیبایی‌ها تنها با شكيبايي میسر است، بیاد بیاوریم که در ممکن ترین حالتِ ممکن، روزي هيچکدام از ما ديگر در لابه لای کشمکش های زندگي نخواهيم بود، هيچ كدام از ما... و آن لحظه‌ها، لحظه‌هایی هستند که عمیقا احساس رضایت و رهایی، نیز لمس خواهند شد.
ما که سرانجام در بازدمی عمیق این جسم و جان را ترک خواهیم نمود و از هیاهوی زندگی رها خواهیم شد ،
پس چرا همین اکنون‌ بر خود نمی‌میریم و پیش از رها شدن، رها نگردیم؟