خدایا!
به زمین نگاه می‌کنم،
به آسمان، به پرواز گنگ و نامفهوم کبوترها
به آب، به باد، به باران...
به خورشید و ماه و گیاه و به آدم‌ها؛
و هربار عمیق‌تر از قبل به این باور می‌رسم که
چه خوب است که تو حواست به همه چیز هست
دیگر دلواپسی و افسوسی برای فردا ندارم،
اگر تو خدای منی! که اندوهی نیست...
همان خدایی که به پرنده پرواز آموخت
برای زیستن و به انسان قدرت تفکر و اختیار داد
برای فهمیدن و تغییر دادن و نگریستن
انسانی که بال نداشت و حالا بدون بال، مرتفع‌ترین آسمان‌ها را طی می‌کند،
بدون خیس شدن، از دریا عبور می‌کند
و بدون خستگی، کوه‌ها و دشت‌ها و آبادی‌ها را
پشت سر می‌گذارد، انسانی که به واسطه‌ی شعور،
تا کهکشان‌های دور، مسیری یافته برای عبور...
تو به من قدرت اندیشه بخشیدی و من هربار
که به هرچیز فکر می‌کنم به این نتیجه می‌رسم
که چه خوب است که تو
حواست به همه چیز هست...

#نرگس_صرافیان_طوفان‌

@ashar_nab53🖌