سلسله‌‌ی اثباتِ نبوّتِ سیّدنا محمّدﷺ {7}
مرحله‌ی نخست: اثباتِ صداقتِ پیامبرِ اسلام (ص)
5. عباداتِ بیش‌از‌اندازه
توضیح: پیامبرﷺ شب‌ها به اندازه‌‌ی بسیار زیادی عبادت می‌کردند به حدّی که حتّی گاهی پاهای ایشان زخم می‌شد. نقل است حدّاقل ۱۱ رکعت در تمامِ شب‌ها نمازِ تهجّد می‌خواندند که هر سجده‌ی آن در حدّ تلاوتِ ۵۰ آيه طول می‌کشید!
وجهِ استدلال: اگر محمّد بن عبدالله واقعاً به ادّعای خود باور نداشت، هیچ دلیلی نبود که تا این‌اندازه به خودش زحمت بدهد و خدایِ خیالیِ خودساخته‌اش را بپرستد. او صبح تا شب مشغولِ جنگ‌و‌جدالِ فیزیکی و کلامی و روانی با کفّار و مشرکین بود و شب‌ها، فرصتِ کم‌یابی برای تسکینِ روح و کسبِ آرامشِ او به شمار می‌رفت؛ پس چرا ایشان باید به‌جای استراحت و رفعِ خستگی، چنین رفتاری داشته باشند؟! فقط کافی‌ست از مسلمانانِ اطراف‌تان بپرسید که برای نمازِ صبح با چه زجری بیدار می‌شوند و چه زود آن را تمام می‌کنند و سریعاً به تختِ خوابِ خود برمی‌گردند! این رفتارِ کسانی است که می‌دانیم به اسلام اعتقاد دارند، آن‌وقت حیرت نخواهید کرد اگر بدانید محمّد (ص) هر شب حدودِ ۱۱ یا ۱۳ رکعت نماز می‌خواند و باز برای نمازِ صبح برمی‌خواست و هر نمازِ ایشان هم بسیار طول می‌کشید تا جایی که پایِ مبارکِ‌شان ورم می‌کرد و آن وقت عدّه‌ای معتقدند که او هیچ باوری هم به این اعمالِ خود نداشته است؟! روشن است که این دلیل، به وضوح به ما می‌فهماند که سیّدنا محمّد صلّی الله علیه وآله وسلّم، عمیقاً به ادّعای وحی باور داشتند.
وثاقتِ تاریخی: در قرآن که متواتراً نقل شده است، آمده که نمازِ شب برای پیامبر (ص) واجب بود! [۱] در روایتِ صحیحی که حدّاقل ۶ تن از صحابه (عایشه، انس بن مالک، ابوسعید خدری، عبدالله بن عمر، ابوهریره، مغیره بن شعبه) آن را روایت کرده‌اند، آمده است که پاهایِ پیامبر (ص) از شدّتِ عبادت زخم می‌شد و در پاسخ به این سوال که چرا خودت را این‌همه به زحمت می‌اندازی می‌فرمود: آیا بنده‌ای سپاس‌گزار نباشم؟! [۲] در این روایت از آن‌جایی که مضمونی سهل‌الحفظ دارد و هم‌چنین توسّط افرادِ زیادی روایت شده، احتمالِ نسيان منتفی است. احتمالِ دروغ‌گویی را نیز به دلیلِ تعدّدِ روّات و هم‌چنین عدمِ وجودِ انگیزه‌ای خاص برای جعلِ روایت، باید منتفی دانست. البته مفهومِ کلّیِ این روایت، در احادیثِ بسیاری به شیوه‌های دیگری تکرار شده است. مثلاً حدیثِ صحیحِ دیگری وجود دارد که سیّدتنا عایشه در آن تعدادِ رکعات و میزانِ طول‌کشیدنِ سجده‌ها را چنان که ذکر شد بیان می‌کنند. [٣] و از این دست روایات با الفاظ و مضامینِ مختلف و یا مشابه و با تعدّدِ روّات، فراوان است که در مجموع شکّی در صحتِ تاریخیِ آن‌چه گفته شد باقی نمی‌گذارد.
📚ارجاعات
[۱] الإسراء - ٧٩
[۲] صحيح البخاري ح ١١٣٠
[۳] صحيح البخاري ح ٩٩٤
#اثبات_نبوت
#اثبات_صداقت_پیامبر
✅@anti_shobahat | آنتی شبهات
مرحله‌ی نخست: اثباتِ صداقتِ پیامبرِ اسلام (ص)
5. عباداتِ بیش‌از‌اندازه
توضیح: پیامبرﷺ شب‌ها به اندازه‌‌ی بسیار زیادی عبادت می‌کردند به حدّی که حتّی گاهی پاهای ایشان زخم می‌شد. نقل است حدّاقل ۱۱ رکعت در تمامِ شب‌ها نمازِ تهجّد می‌خواندند که هر سجده‌ی آن در حدّ تلاوتِ ۵۰ آيه طول می‌کشید!
وجهِ استدلال: اگر محمّد بن عبدالله واقعاً به ادّعای خود باور نداشت، هیچ دلیلی نبود که تا این‌اندازه به خودش زحمت بدهد و خدایِ خیالیِ خودساخته‌اش را بپرستد. او صبح تا شب مشغولِ جنگ‌و‌جدالِ فیزیکی و کلامی و روانی با کفّار و مشرکین بود و شب‌ها، فرصتِ کم‌یابی برای تسکینِ روح و کسبِ آرامشِ او به شمار می‌رفت؛ پس چرا ایشان باید به‌جای استراحت و رفعِ خستگی، چنین رفتاری داشته باشند؟! فقط کافی‌ست از مسلمانانِ اطراف‌تان بپرسید که برای نمازِ صبح با چه زجری بیدار می‌شوند و چه زود آن را تمام می‌کنند و سریعاً به تختِ خوابِ خود برمی‌گردند! این رفتارِ کسانی است که می‌دانیم به اسلام اعتقاد دارند، آن‌وقت حیرت نخواهید کرد اگر بدانید محمّد (ص) هر شب حدودِ ۱۱ یا ۱۳ رکعت نماز می‌خواند و باز برای نمازِ صبح برمی‌خواست و هر نمازِ ایشان هم بسیار طول می‌کشید تا جایی که پایِ مبارکِ‌شان ورم می‌کرد و آن وقت عدّه‌ای معتقدند که او هیچ باوری هم به این اعمالِ خود نداشته است؟! روشن است که این دلیل، به وضوح به ما می‌فهماند که سیّدنا محمّد صلّی الله علیه وآله وسلّم، عمیقاً به ادّعای وحی باور داشتند.
وثاقتِ تاریخی: در قرآن که متواتراً نقل شده است، آمده که نمازِ شب برای پیامبر (ص) واجب بود! [۱] در روایتِ صحیحی که حدّاقل ۶ تن از صحابه (عایشه، انس بن مالک، ابوسعید خدری، عبدالله بن عمر، ابوهریره، مغیره بن شعبه) آن را روایت کرده‌اند، آمده است که پاهایِ پیامبر (ص) از شدّتِ عبادت زخم می‌شد و در پاسخ به این سوال که چرا خودت را این‌همه به زحمت می‌اندازی می‌فرمود: آیا بنده‌ای سپاس‌گزار نباشم؟! [۲] در این روایت از آن‌جایی که مضمونی سهل‌الحفظ دارد و هم‌چنین توسّط افرادِ زیادی روایت شده، احتمالِ نسيان منتفی است. احتمالِ دروغ‌گویی را نیز به دلیلِ تعدّدِ روّات و هم‌چنین عدمِ وجودِ انگیزه‌ای خاص برای جعلِ روایت، باید منتفی دانست. البته مفهومِ کلّیِ این روایت، در احادیثِ بسیاری به شیوه‌های دیگری تکرار شده است. مثلاً حدیثِ صحیحِ دیگری وجود دارد که سیّدتنا عایشه در آن تعدادِ رکعات و میزانِ طول‌کشیدنِ سجده‌ها را چنان که ذکر شد بیان می‌کنند. [٣] و از این دست روایات با الفاظ و مضامینِ مختلف و یا مشابه و با تعدّدِ روّات، فراوان است که در مجموع شکّی در صحتِ تاریخیِ آن‌چه گفته شد باقی نمی‌گذارد.
📚ارجاعات
[۱] الإسراء - ٧٩
[۲] صحيح البخاري ح ١١٣٠
[۳] صحيح البخاري ح ٩٩٤
#اثبات_نبوت
#اثبات_صداقت_پیامبر
✅@anti_shobahat | آنتی شبهات