جایی خواندم که اتفاق‌های بزرگ تنها برای کسانی می‌افتند که جرات تعریف کردنشان را داشته باشند. انگار آدمی که جرات روایت کردن ندارد، شایستگی رخداد‌ بزرگ را ندارد. انگار زندگی جایی رخ می‌دهد که اتفاق بزرگ سر راه آدم شجاع قرار می‌گیرد. انگار آنچه روایت نشود، بود و نبودش یکی است.انگار نیستی سرنوشت همه اتفاقات بزرگی است، که از بخت بد، سر راه ترسو‌ها قرار گرفتند.