خیلی از ماها شاید اینجوری باشیم که ساعت‌ها بشینیم یه جا، زندگی این و اون رو ببینیم و حسرت بخوریم ولی در عین حال نتونیم از جامون بلند شیم و برای هدفی که براش ساخته شدیم کاری بکنیم. قدیم‌ها یک قهرمان توی کتاب قصه‌مون، انگیزه‌ی یک سال‌مون رو می‌ساخت اما الان چی؟! ساعت‌ها می‌چرخیم توی فضای مجازی و آرزو می‌کنیم کاش بدن این شخص رو داشتیم و پول اون یکی رو. کاش می‌تونستیم همسری مثل همسر فلانی پیدا کنیم. کاش استعداد اون دوستم رو داشتم و می‌تونستم دنبال‌کننده‌های زیادی رو داشته باشم. بعد دوباره به چرخیدن توی صفحات مختلف ادامه می‌دیم. وقتی یکی بهمون می‌گه برای این حرفه باید وقت زیادی بذاری و تمرین کنی، حرف‌هاش رو نادیده می‌گیریم و حوصله‌مون سر می‌ره. دلمون می‌خواد سریع به جایگاهی که توی ذهنمونه برسیم و همیشه آرزو می‌کنیم کاش یه شبه مشهور و پول‌دار بشیم. و تموم این‌ها باعث می‌شه به نشستن روی مبل ادامه بدیم و اصلا یادمون نیاد کی هستیم و واقعا چه حرفه‌ای مناسب ماست. به جای هنر واقعی و یا چیزی که برای اون ساخته شدیم می‌ریم سمت راه‌هایی که به‌نظر میان‌برن، اما نه میان‌برهایی به سمت هدف و موفقیت، میان‌برهایی به سمت نابودیِ استعدادهامون.

#اچکان