اولین بار پارسال تابستون که تصمیم گرفتم ۳ ماه از همه دوری کنم باهاش اشنا شدم تو کتاب “تکه ای از یک کل منسجم” فهمیدم چقدر ارزشمنده ولی اونقدر به ارزشش نرسیده بودم
همه جا بهمون گفتن تنهایی بده
تنهایی افسردگی میاره
اوه اوه تنهایی!!!!!و میدونی چرا فرار میکنیم ازش؟
چون تنهایی ترس داره نه به خاطر اینکه بقیه نیستن و ترس از رانده شدن از جامعه داریم بلکه به خاطر روبرو شدن با سایه های تیره خودت!
وحشتناکه اولش
ولی اگر بخوای رشد کنی باید روبرو بشی باهاش اگه نخوای روبرو شی رشدی در کار نیست!!!!!!!
من بار ها سعی کردم ازش فرار کنم.
میدونید دفعه اخر “universe” تیر خلاصو چطوری زد ؟
بدون وارد شدن به جزئیات کاری با زندگیم کرد که مجبور شدم افراد مهم زندگیمو بزارم کنار و مجبورم کرد وارد مسیری از تلاش بشم که باید تنها میبودم

میدونید چرا ادما بهتون اسیب میزنن؟
اونا که دلشون نمیخواد اسیب بزنن(مثلا خودت،ایا تا حالا به کسی از عمد اسیب زدی؟)
اونا میان تو زندگیت اسیب میزنن بهت تا یاد بگیری تو نباید به بیرون از خودت متکی بکنی
همه چیز تو درونته
بزرگترین استادت درونته
اخه مگه میشه راز و رمز زندگی تو بیرون از خودت باشه؟یه لحظه فکر کن میشه؟؟؟
من از استادم پرسیدم چطوری باید زندگی کنم؟(جمله اصلا معنی داره؟)

همین با خودت تنها نشدنس که خودتو نمیشناسی
همین با خودت تنها نشدنس که اعتماد به نفس نداری
همین با خودت تنها نشدنس که یکی بهت میگه خوشگل از ذوق میترکی و یکی میگه زشت ناراحت میشی

به نظرت هرچقدر که ازم تعریف میکنن ازم ایراد نمیگیرن؟
ایا جفتش برام مهمه؟
چرا چون خودمو میشناسم
الان میخوای بپرسی خب تنها بشم چیکار کنم؟
عزیز دل بزار دو دقیقه از حرفم بگذره بعد بپرس
گفتم که جوابت بیرون از خودت نیست !
تنها شو و این عهدو نشکن خودت میفهمی باید چیکار کنی.