بسم‌الله الرحمن الرحیم
غمی جانسوز از بی توجهی به مملکت و
جوانان بزرگ ملت توسط دستگاههای دولتی
و برخی مسئولین کشور.
*مخاطبین گرامی حتما تا انتها مطالعه بفرمایید و در باز نشر آن برای کمک به توسعه اقتصاد دیجیتال کشور کمک کنید.*
هفته گذشته برای امور کاری به شهر ساوه رفتم و در آنجا به واسطه یک دوست قدیمی با یک جوان ساوجی آشنا شدم و به غیرت جوانان این استان غبطه خوردم و همزمان افسوس !
با هم بسیار گفتگو کردیم
و آنقدر جذب این صحبت ها شدم که جلسه بعدی را کنسل کردم و چندین ساعت پای درد و دلش نشستم.
او بنیانگذار اولین تعاونی پلتفرم کشور بود
تا به حال اسم این مدل تعاونی را نشنیده بودم و وقتی سند توسعه بخش تعاون را نشانم داد ، تازه متوجه اهمیت موضوع شدم .
این یک پروژه فناورانه اقتصادِ اجتماعی دیجیتال بود که یک بخشش مربوط به هوشمندسازی بازار کشاورزی با اسم دهقان شو می شد .
که با ابتکاری خلاقانه و عضويت رایگان ، برای کشاورزان ایران خلق ثروت کند و در فقرزدایی این جامعه محروم خیلی کمک حال باشد و اکثر خبرگزاری ها و چندین برنامه تلویزیونی خبرهاش کار کرده بودند ، اما برای اجرای این پروژه ملی اقتصادِ دانش بنیانِ مردم محور بیش از ۵ سال در وزارتخانه های مختلف پاسکاری شده بودند و با اندوه فراوان بهم گفت ، از تیم با انگیزه ۲۰ نفره ی ما ، متأسفانه ۸ نفرشون مهاجرت کردن ، علتش مشخص بود ،چون مدیران نا آگاه و مغرور ما آنها را ناامید و پریشان کرده بودند .
اکثر مستندات و مکاتبات وزارتخانه های مختلف را از داخل گوشی اش با شور و انگیزه نشانم داد و من هم با صبر و حوصله مطالعه می کردم.
واقعا با دست خالی و بدون سفارش و پارتی بازی کار بزرگی کرده بودند ، خودش می گفت در این مدت بیش از ۱۰۰ جلسه کارشناسی و توجیهی برای مدیران دولت های مختلف گذاشته ایم .
گویا طبق ماده ۴۸ و ۱۰۷ سند برنامه هفتم توسعه ، این پروژه می تونه اولین طرح پیشران تحول اقتصاد دیجیتال کشور محسوب بشه ، که الان منفعت این طرح اقتصادی برای مردم به خاطر عدم مسئولیت پذیری یکی از وزرای جهاد ، تعاون یا ارتباطات جهت اجرای این پروژه عام المنفعه داره زایل می شه.
نامه های کمیسیون کشاورزی مجلس و خیلی جاهای دیگه را خواندم و حتی با تعجب دیدم که یک بار تخصیص اعتبار اولیه به صورت ملی از سازمان برنامه کشور هم گرفته بودند که باز به دلیل عدم هماهنگی و همکاری دلسوزانه مدیران ما ، به خزانه برگشت خورده بود.
جالب تر اینکه چند سازمان جهانی حوزه تعاون، اون ها را پیگیری کرده بودند و درباره طرح اون ها مقاله نوشته بودن و بهم گفت فلانی می دونی هر بار که مطلبی می نویسن ما چقدر غصه می خوریم که چرا دنیای توسعه یافته مارا فهمید اما مدیران این مملکت هیچ توجهی نمی کنند ،
واقعا از این جمله دلم سوخت، یعنی حتی یک استاندار جهادی میهن پرستی پیدا نمی شد که به جای حفظ صندلی ریاستش ، آینده ایران براش اهمیت داشته باشه و به اجرای پایلوت این طرح ملی کمک کنه؟
بهش گفتم ناامید نشی مرد جوان ؟
پاسخ قشنگی داد، گفت من خوشبختانه برخلاف مدیران این مملکت عاشق آبادی وطنم هستم.
و در آخر سوالی دارم ،
آقای رئیس‌جمهور شما بودی که با صدای بسیاااار بلند می گفتی من حمایت می کنم؟
ما برای آینده تعاونی ها برنامه ها داریم !
ما صدای بی صدایان خواهیم بود ؟
جهت اطلاع و آگاهی !
نگیید که نگفتین!
عبدالرحیم علیپور
۱۷ دی ۱۴۰۳
@abdolrahimalipour
https://sapp.ir/tahamn
https://eitaa.com/abdolrahim
https://ble.ir/alipourabdolrahim
غمی جانسوز از بی توجهی به مملکت و
جوانان بزرگ ملت توسط دستگاههای دولتی
و برخی مسئولین کشور.
*مخاطبین گرامی حتما تا انتها مطالعه بفرمایید و در باز نشر آن برای کمک به توسعه اقتصاد دیجیتال کشور کمک کنید.*
هفته گذشته برای امور کاری به شهر ساوه رفتم و در آنجا به واسطه یک دوست قدیمی با یک جوان ساوجی آشنا شدم و به غیرت جوانان این استان غبطه خوردم و همزمان افسوس !
با هم بسیار گفتگو کردیم
و آنقدر جذب این صحبت ها شدم که جلسه بعدی را کنسل کردم و چندین ساعت پای درد و دلش نشستم.
او بنیانگذار اولین تعاونی پلتفرم کشور بود
تا به حال اسم این مدل تعاونی را نشنیده بودم و وقتی سند توسعه بخش تعاون را نشانم داد ، تازه متوجه اهمیت موضوع شدم .
این یک پروژه فناورانه اقتصادِ اجتماعی دیجیتال بود که یک بخشش مربوط به هوشمندسازی بازار کشاورزی با اسم دهقان شو می شد .
که با ابتکاری خلاقانه و عضويت رایگان ، برای کشاورزان ایران خلق ثروت کند و در فقرزدایی این جامعه محروم خیلی کمک حال باشد و اکثر خبرگزاری ها و چندین برنامه تلویزیونی خبرهاش کار کرده بودند ، اما برای اجرای این پروژه ملی اقتصادِ دانش بنیانِ مردم محور بیش از ۵ سال در وزارتخانه های مختلف پاسکاری شده بودند و با اندوه فراوان بهم گفت ، از تیم با انگیزه ۲۰ نفره ی ما ، متأسفانه ۸ نفرشون مهاجرت کردن ، علتش مشخص بود ،چون مدیران نا آگاه و مغرور ما آنها را ناامید و پریشان کرده بودند .
اکثر مستندات و مکاتبات وزارتخانه های مختلف را از داخل گوشی اش با شور و انگیزه نشانم داد و من هم با صبر و حوصله مطالعه می کردم.
واقعا با دست خالی و بدون سفارش و پارتی بازی کار بزرگی کرده بودند ، خودش می گفت در این مدت بیش از ۱۰۰ جلسه کارشناسی و توجیهی برای مدیران دولت های مختلف گذاشته ایم .
گویا طبق ماده ۴۸ و ۱۰۷ سند برنامه هفتم توسعه ، این پروژه می تونه اولین طرح پیشران تحول اقتصاد دیجیتال کشور محسوب بشه ، که الان منفعت این طرح اقتصادی برای مردم به خاطر عدم مسئولیت پذیری یکی از وزرای جهاد ، تعاون یا ارتباطات جهت اجرای این پروژه عام المنفعه داره زایل می شه.
نامه های کمیسیون کشاورزی مجلس و خیلی جاهای دیگه را خواندم و حتی با تعجب دیدم که یک بار تخصیص اعتبار اولیه به صورت ملی از سازمان برنامه کشور هم گرفته بودند که باز به دلیل عدم هماهنگی و همکاری دلسوزانه مدیران ما ، به خزانه برگشت خورده بود.
جالب تر اینکه چند سازمان جهانی حوزه تعاون، اون ها را پیگیری کرده بودند و درباره طرح اون ها مقاله نوشته بودن و بهم گفت فلانی می دونی هر بار که مطلبی می نویسن ما چقدر غصه می خوریم که چرا دنیای توسعه یافته مارا فهمید اما مدیران این مملکت هیچ توجهی نمی کنند ،
واقعا از این جمله دلم سوخت، یعنی حتی یک استاندار جهادی میهن پرستی پیدا نمی شد که به جای حفظ صندلی ریاستش ، آینده ایران براش اهمیت داشته باشه و به اجرای پایلوت این طرح ملی کمک کنه؟
بهش گفتم ناامید نشی مرد جوان ؟
پاسخ قشنگی داد، گفت من خوشبختانه برخلاف مدیران این مملکت عاشق آبادی وطنم هستم.
و در آخر سوالی دارم ،
آقای رئیس‌جمهور شما بودی که با صدای بسیاااار بلند می گفتی من حمایت می کنم؟
ما برای آینده تعاونی ها برنامه ها داریم !
ما صدای بی صدایان خواهیم بود ؟
جهت اطلاع و آگاهی !
نگیید که نگفتین!
عبدالرحیم علیپور
۱۷ دی ۱۴۰۳
@abdolrahimalipour
https://sapp.ir/tahamn
https://eitaa.com/abdolrahim
https://ble.ir/alipourabdolrahim