من به شانس و اقبال و پول و روابط معتقد نیستم. نه که اینا وجود نداشته باشن. بیشتر شبیه یه بازی چیده شده‌ست برام که تو تازه واردش میشی و حالا باید ببینی از اینجا به بعد چی داری. همیشه کف‌ش رو می‌بینم.
همیشه یاد این میفتم که رونالدو قبل همه‌ی بازیکنا میرفت تمرین و‌ بعد همه‌ی بازیکنا برمی‌گشت‌. وقتی یه جوجه توی منچستر بود ازش پرسیدن بهترین بازیکن جهان کیه و گفت من. چون تلاشی که میکرد لایق این هدف بود. و بعد برای سال‌ها بهترین بازیکن جهان شد.
وقتی تلاشی کنی که لایق هدفی که داری باشه، اون نقطه برات روشن و عینی میشه. مهم نیست اون نقطه چیه؛ میتونه ساده باشه یا سخت. مهم اینه تو خودتو قبل از همه لایق رسیدن به اون نقطه بدونی.