Untune

It feels like the morning after crying your eyes out all night.


@Untunes

We met in a parking lot
I was buying coffee and cigarettes
Firewood and bad wine long since gone
But I'm still drunk and hot
Wide awake and breathing hard

Now, in just one year's time, I've become jealous
Rail-thin, prone to paranoia when I'm stoned
If this isn't true love, someone oughta put me in a home

Say, do you wanna get married?
And put an end to our endless progressive tendency to scorn
Provincial concepts like your dowry and your Daddy's farm

For love to find us of all people
I never thought it'd be so simple
Let's buy a plantation house and let the yard grow wild
Until we don't need the signs that say, "Keep out"
I've got some money left and it's cheaper in the South

I need someone I can trust
To protect me from our seven daughters when my body says "enough"
I'll save the big one for the last time we make love.

Insert here
A sentiment re: our golden years
All 'cause I went to the store one day
"I've seen you around, what's your name?"

@Untunes

Happy 55th birthday, John Frusciante!

John Frusciante is like a saint, so goddamn pure of heart and he understands guitar composition better than anyone in the last few decades. His music is a religion. When I feel lost, defeated, or broken, I find peace in his songs and albums. Thank you John. I hope you know how many lives you’ve genuinely saved and I hope that brings you some happiness.❤️

@Untunes

I'm less Batman, more Bruce Wayne
Sometimes instead of choosin' love, I choose pain
And it feels like it pours every time it rains
Why does everything disappear quicker than it came? What a shame

Sometimes you gotta put the car in reverse to move forward
Gotta make it through the night 'til you get to the mornin'
Sometimes you gotta lose it all just to know what's important
Sometimes you gotta write the verse 'til you get to the chorus, uh!

@Untunes

And the secret door swings behind us
She's saying nothing, she's just giggling along
Even if they were to find us
I wouldn't notice, I'm completely occupied.

@Untunes

چهار سال پس از Song For Our Daughter، آلبومی که در دوران پاندمی برای دختری خیالی نوشته شده بود، لارا مارلینگ با Patterns in Repeat به عرصه موسیقی برگشته است. این آلبوم تفکری است عمیق درباره‌ی مادر بودن، ساخته شده از دل تجربه‌های زیسته. حالا که خود به یک مادر تبدیل شده است، مارلینگ توانسته است فرضیات خود را به تجربه‌ای ملموس تبدیل کند و آلبومی خلق کند که همزمان هم یک لالایی است و هم یک منشور فکری؛ یک مواجهه لطیف با گذر زمان و زیبایی شکننده‌ی روابط خانوادگی. ثانیه‌های آغازین هشتمین آلبوم لارا مارلینگ، تصویری بی‌پرده از لحظات ناب جاری در زندگی را به نمایش می‌گذارد: خنده‌های آرام، صدای یک اسباب‌بازی و گیتاری که انگار در حال تنظیم شدن است تا همسایه‌ها را از خواب بیدار نکند. این تنها پس‌زمینه صوتی نیست، بلکه یک بیانیه است. Patterns in Repeat، که عمدتاً در اتاق نشیمن مارلینگ ضبط شده، آمده تا شما را با مهارت‌های فنی خیره نکند و انتظارها را زیر پا نگذارد! بلکه آمده تا به آرامی بگوید: این همان صدایی است که وقتی زندگی جریان دارد به گوش می‌رسد. از نظر موسیقایی، این آلبوم گویی محفل نجواست. درامز پرانرژی و لبه‌های تیز آثار پیشین مارلینگ جای خود را به چیزی متفاوت داده‌اند. ما با گیتارهای آکوستیکی روبه‌رو می‌شویم که حس یک پلیور کهنه را تداعی می‌کنند، پیانوهایی که مانند تخته‌های چوب کف پذیرایی خانه صدا می‌دهند و زخمه‌هایی به قدری نرم که انگار نفس می‌کشند. عنوان آلبوم، Patterns in Repeat، صرفاً یک استعاره نیست بلکه فلسفه‌ای عمیق به شمار می‌رود. همچون حلقه‌های متحدالمرکز در یک درخت، مارلینگ پژواک‌های نسلی را دنبال می‌کند؛ از Ballad نوشته شده در جوانی پدرش، Looking Back، گرفته تا هماهنگی‌های شبح‌وار Your Girl، جایی که عاشقان گذشته و حال در دردی مشترک به هم می‌ریزند و Patterns، که او زندگی یک رقصنده را به مثالی نمادین می‌بافد؛ این موسیقی فولک، نوعی "میراث" است؛ هر ترانه‌اش همچون یادگاری است که از نسلی به نسل دیگر منتقل شده و توسط گذر زمان صیقل خورده است.
بیایید واضح بگوییم: Patterns in Repeat قصد ندارد جایزه گرمی ببرد یا در تیک‌تاک سر و صدا کند. این یک آلبوم «ضد ادعا» است؛ آلرژی به شکوه و بزرگی دارد. جادوی آن در تناقض‌هایش نهفته است؛ اینکه چگونه چیزی با این جزئیات مشخص می‌تواند حس درک شدن و آرامش را به شما بدهد؛ چگونه آهنگ‌هایی درباره سکون، با انقلابی آرام، ضربانی نو به پا می‌کنند. لارا مارلینگ، فراتر از یک آلبوم موسیقی، یک پناهگاه خلق کرده است. در جهانی که از سر و صدا به غوغا تبدیل شده، Patterns in Repeat نغمه‌ای نجواگونه در ستایش «زندگی عادی مقدس» است؛ شاهکاری که در فواصل ساکت میان ضربان‌های قلب نقش بسته است.

#Bestof2024 (1)
@Untunes