❞ نوعی از زیبایی وجود دارد که نمی‌توان آن را نادیده گرفت. اما این زیبایی محدودیت‌های خود را دارد و نباید بی‌قید و شرط و بدون تفکر و ژرف‌اندیشی به آن تکیه کنیم. آن‌چه ماشین‌ها تولید می‌کنند، زیباییِ استاندارد، تنظیم‌شده و ثابتی است و زیبایی‌ که بر اساس یک استاندارد ساخته می‌شود، فراتر از آن نیز نخواهد رفت؛ ماشینی‌سازی نوعی سرکوب زیباشناختی است.
     هنگامی که ماشین‌ها هدایت را به‌دست می‌گیرند، زیبایی تولید می‌کنند که سرد و کم‌عمق است؛ این دست انسان است که ظرافت و گرما می‌آفریند. یک ماشین چگونه قادر است ظرافت سطحیِ دل‌نشینی را که روحِ صنایع دستی است و در حین شکل‌دهی، پرداخت و رنگ‌آمیزی توسط دستانی کارآزموده و باتجربه پدیدار می‌گردد را به وجود آورد؟ ماشین‌ها تنها آن‌چه را می‌دانند که از پیش تعیین شده است و نه تخیل خلاق. اگر وضعیت کنونی ادامه یابد، آن‌ها سرانجام آزادیِ ساختن را ربوده و شادی و لذت را از آن می‌ستانند. در گذشته، انسان‌ها بر ابزارهای خود تسلط داشتند و این سلسله مراتب دوگانه [میانِ جسم و روح] بود که صنایع دستی را پرورش داده و به سطوح بالاتری رساند.

     ― بریده‌ای از کتابِ The Beauty of Everyday Things, 2019 نوشته Soetsu Yanagi [برگردانِ فارسی قطعه: محمدرضا جاوید]
+ این کتاب در سال ۱۴۰۳ توسط نشر مشکی و با عنوان «زیباییِ چیزهای روزمره» در ایران منتشر شده است.

#Beauty #Philosophy #Aesthetics #Art #Craft #Design
☑️ @ThisIsArtWorld
☑️ @JAVIDsChannel