ما یک فنجان چای را می‌نوشیم، اما نمی‌دانیم که فنجانی از چای می‌نوشیم. ما با شخصی که به او عشق می‌ورزیم می‌نشینیم، اما نمی‌دانیم که او آنجا است. ما پیاده‌روی می‌کنیم، ولی ما واقعاً پیاده‌روی نمی‌کنیم. ما جای دیگری هستیم، که درباره گذشته یا آینده فکر می‌کنیم. اسبِ انرژیِ عادت خودمان ما را به موازات آن حمل می‌کند، و ما اسیر خودش هستیم. ما به آن نیاز داریم که اسب خودمان را متوقف کنیم و آزادی خودمان را باز بستانیم. ما به آن نیاز داریم که نور حضورِ در لحظه را بر هر آنچه که انجام می‌دهیم بتابانیم ، بدین ترتیب تاریکی فراموش‌کاری ناپدید خواهد شد.

#تیچ_نات_هان

@tanine_farzanegi
.