آزادی یعنی انسان مالک خود باشد؛ یعنی هیچ فرد یا نهادی حق ندارد به بدن، ذهن یا داراییهای او تعرض کند. این اصل ساده، قلب عدالت و پایهٔ اخلاق انسانی است. لیبرتارینیسم فلسفهای است که بر پایهٔ عشق به آزادی بنا شده است. این عشق ما را به جهانی میخواند که در آن همکاری داوطلبانه جای اجبار را بگیرد، و خلاقیت و ارادهٔ انسانها بدون محدودیت شکوفا شود. دولتها، با هر نام و عنوانی، دشمنان آزادیاند، زیرا آنها بر زور و اجبار بنا شدهاند. اما باور ما این است که انسانها، فارغ از هر قدرتی که به زور تحمیل شود، میتوانند جهانی عادلانه و آزاد بسازند.