ادامه ...


به راستی بسیار تناقض گونه است. نوشته ها مقدس از گورو ها سخن می گریند - بی پیر نمی توان به آگاهی رسید. اما گورو ها به گونه نمادین ضد نوشته ها مقدس هستند. خود این ایده که پیر به شما دانش خواهد بخشید، به معنا آن نیست که او برایتان دانش فراهم می آورد، بلکه به معنی آن است که تنها یک راهنمای زنده می تواند سودمند باشد. چرا؟ برای این که او می تواند شما را بشناسد.
هیچ نوشتاری نمی تواند شما را بشناسد. نوشتار ها برای فرد ویژه ای نوشته نمی شوند، آن ها برای هم همه هستند و هنگامی که بنا است روشی داده شود، شخصیت شما می بایست بسیار بسیار دقیق و دانشمندانه به نگرش آورده شود. دانشی که گورو می بایست انتقال دهد، همواره در نهان و به گونه خصوصی از پیر به شاگرد انتقال داده شده است.
چرا نهان کاری؟ زیرا تنها در نهان است که می توان آگاهی را انتقال داد. از شاگرد خواسته می شود که دربارۀ آن به کسی چیزی نگوید. ذهن می خواهد گفتگو کند. اگر چیزی را می دانید بسیار دشوار است که رازش را نگه دارید. این یکی از سخت ترین کار ها است، اما شیوه استادان و گور وها همیشه این گونه بوده است. آن ها به شما چیزی می دهند، به شرط آن که درباره اش سخن نگویید چرا؟ چه نیازی به این رازداری است؟


ادامه دارد ...

اشو
مراقبه، هنر وجد و سرور
ص 142 و 143

اشو
@Oshocenterr