بارها و بارها این پند از گابریل گارسیا مارکز رو خوندم و هربار انگار
اولین باره که میخونم :

- در 15 سالگی آموختم كه مادران از همه بهتر می‌دانند، و گاهی اوقات
پدران هم.
- در 20 سالگی یاد گرفتم كه كار خلاف فایده‌ای ندارد،
حتی اگر با مهارت انجام شود.
- در 30 سالگی پی بردم كه قدرت، جاذبه مرد است و جاذبه ، قدرت زن
- در 35 سالگی متوجه شدم كه آینده چیزی نیست كه انسان به ارث ببرد؛
بلكه چیزی است كه خود می‌سازد.
- در 40 سالگی آموختم كه رمز خوشبخت زیستن، در آن نیست
كه كاری را كه دوست داریم انجام دهیم؛ بلكه در این است كه كاری را كه انجام می‌دهیم دوست داشته باشیم.
- در 45 سالگی یاد گرفتم كه ۱۰ درصد از زندگی چیزهایی است كه
برای انسان اتفاق می‌افتد و ۹۰ درصد آن است كه چگونه نسبت به آن واكنش نشان می‌دهند.
- در 50 سالگی پی بردم كه كتاب بهترین دوست انسان و پیروی كوركورانه بدترین دشمن وی است.
- در 55 سالگی پی بردم كه تصمیمات كوچک را باید با مغز گرفت و
تصمیمات بزرگ را با قلب.
- در 60 سالگی متوجه شدم كه بدون عشق می‌توان ایثار كرد اما
بدون ایثار هرگز نمی توان عشق ورزید.
- در 65 سالگی آموختم كه انسان برای لذت بردن از عمری دراز، باید
بعد از خوردن آنچه لازم است، آنچه را نیز كه میل دارد بخورد.
- در 70 سالگی یاد گرفتم كه زندگی مساله در اختیار داشتنِ كارت‌های خوب نیست؛ بلكه خوب بازی كردن با كارت‌های بد است.
- در 75 سالگی دانستم كه انسان تا وقتی فكر می‌كند نارس است،
به رشد و كمال خود ادامه می‌دهد و به محض آنكه گمان كرد رسیده شده است، دچار آفت می‌شود.
- در 80 سالگی پی بردم كه دوست داشتن و مورد محبت قرار گرفتن بزرگترین لذت دنیا است.
- در 85 سالگی دریافتم كه همانا زندگی زیباست.