آگاهی پیچیده‌س چون باید بشه همزمان توانایی درک محیط اطراف و حالات درونی خودمون رو داشته باشیم و این هفت کار رو در هر موقعیتی انجام بدیم: 1) از تجربیات گذشته یاد بگیریم و استفاده کنیم. 2) درک درستی از احساسات، افکار و انگیزه‌های خودمون داشته باشیم. 3) بتونیم انواع گزینه‌ها رو ارزیابی کنیم. 4) از محرک‌های حسی، درک نادرست نداشته باشیم. 5) درگیر تعصبات و الگوهای ثابت فکری نشیم. 6) دانش و آموخته‌هامون رو به کار بگیریم. 7) اسیر صدها خطای شناختی که درباره‌ش کلی کتاب نوشته شده نشیم!
و فرایندش اینجوریه که توی مغز، تالاموس به‌عنوان ایستگاه رله‌ی حسی عمل می‌کنه و اطلاعات حسی رو (همه رو به‌جز بویایی) از اندام‌های حسی بدن می‌گیره و تقویت می‌کنه و به قشر مغز می‌فرسته. قشر مغز این اطلاعات رو پردازش و تفسیر می‌کنه تا در مورد اون موضوع خاص، تجربه‌ی آگاهانه در ذهن‌مون شکل بگیره. یعنی اطلاعات ورودی رو در قالب یه تجربه‌ی یکپارچه یا «ادراک» ترکیب می‌کنه. و همه اینا باید در چند میلی ثانیه اتفاق بیفته. پس ارتباط بین نورونها باید به قدری درست باشه و مغز به‌قدری سیال باشه که بتونیم در تایم کوتاه این کارهارو برای هر موقعیتی انجام بدیم. که خودش نیازمند یعالمه تجربیات محیطی، آموزش‌ها و تمرین‌های فکریه! (و البته در کنار همه این جزئیات، مغز یک باگ مهم داره: خیلی وقتها صرفا برای اینکه ما تصویر خوبی از خودمون داشته باشیم، خیلی از اطلاعات رو نادیده می‌گیره یا حتی تحریف می‌کنه تا اذیت‌مون نکنه! (که اینم باز منجر به صدمه دیدن آگاهی میشه!))