تنبیه فیزیکی توسط والدین مانع سرکشی و تمرد نمی‌شود بلکه به احتمال زیاد آن را تشویق می‌کند. تنبیه هم کودک را سرخورده می‌کند و هم به او الگویی ارائه می‌دهد که از آن تقلید کند و یاد بگیرد. والدین سردرگم بدون اینکه بفهمند که در واقع با روش‌هایشان به جایی نخواهند رسید به‌اشتباه امید دارند که تنبیه بالاخره نتیجه بدهد.

استفاده از تنبیه فقط باعث می‌شود تا قدرت بیشتری برای مقاومت و مبارزه‌طلبی در کودک به‌وجود آید. با کتک خوردن احتمالات زیاد دیگری در یادگیری فراهم می‌شود که هیچ‌کدام از آن‌ها نیت والدین نبوده است. کودک ممکن است یاد بگیرد که چگونه به طرزی موفقیت‌آمیز از احساس گناه در قبال رفتار بد اجتناب کند. او این کار را با درست کردن حلقه‌ای که در آن «تنبیه» جرم را خنثی می‌کند انجام می‌دهد، و کودکی که برای شرارت خود هزینه پرداخت کرده دیگر آزاد است که رفتار بدش را بدون داشتن احساس گناه تکرار کند.

ادل فابر و الین مازلیش
از کتاب چگونه صحبت کنیم تا کودکان گوش کنند
ترجمه‌ مریم داداش‌زاده و لیلی کامیاب


#روانشناسی_کودک