سوی سخنم با دوستانی هست که تو ایران دارایی مثل خونه، ماشین، کار خوب با درآمد خوب دارند و سنشون بین 30 تا 50 هست.
مهاجرت تحصیلی مناسب هرکسی نیست
هیچ وقت دارایی هاتون در ایران به امید مهاجرت تحصیلی نقد نکنید این کار کاملا اشتباه و غیر منظقی هست (مگر اینکه چیزی برای از دست دادن نداشته باشید)
حالا اومدی مهاجرت کردی دیدی شرایط مناسبت هست و قصد داری بمونی و داری پیشرفت میکنی اون موقع تصمیم با خودته که چیکار کنی
شما در ابتدا بیاید و شرایط بسنجید ببینید آدم مهاجرت هستین اگر بودین چه بهتر بمونید و بسازید اما اگر میبینی بعداز 1 سال 2 سال 4 سال نمیتونی
لااقل یه چیزی ایران برای خودت بزار بمونه که دوباره به فکر چه کنم چه کنم نیوفتی
رویای مهاجرت خیلی شیرینه این ذهن آدم رویا پرداز خوبیه میبرتت تو اعماق تفکرات و تصورات قشنگ ولی وقتی میای بعداز چند ماه همه چیز برات عادی میشه و ممکن حتی با خودت دودوتا چهارتا کنی بگی چه کاری بود کردم
دیدم آدمهایی که برای کانادا خونه و ماشین داشتن پا شدن با یه ویزای توریستی رفتن به امید اینکه اونجا کار پیدا کنن ولی متاسفانه بعد از دو سال که پولشون تموم شده و موفق نشدن از پس پروسه مهااجرت به دلیل ضعف زبان، پیدا نکردن کار مناسب و ... مهاجرت معکوس کردن
حالا مشکل کجاست مشکل اینجاست که نه راه پیش داری نه راه پس توی ایران یه آلونکی داشتی برای خودت کاری داشتی کسی بودی حالا دست از پا دراز تر باید برگردی پناهندگی ام که شرایط خاص خودش رو داره هرکسی از پسش بر نمیاد.
حالا یه موقع اس شما ویزای کاری میگیری مستقیم میای اروپا یا آمریکا اونجا شرایط فرق میکنه شما اسپانسر داری و از اول دستت توجیب خودته حقوق داری و کاملا استقلال مالی پیدا کردی اونم باز من نظرم اینه نباید آدم پل های پشتش رو خراب کنه چون ممکن بری یه کشور دیگه و ببینی اصلا با تصوراتت جور در نمیاد.
با چشم باز و دید بیشتر و تفکرات عمیق مهاجرت کنید.
مهاجرت تحصیلی مناسب هرکسی نیست
هیچ وقت دارایی هاتون در ایران به امید مهاجرت تحصیلی نقد نکنید این کار کاملا اشتباه و غیر منظقی هست (مگر اینکه چیزی برای از دست دادن نداشته باشید)
حالا اومدی مهاجرت کردی دیدی شرایط مناسبت هست و قصد داری بمونی و داری پیشرفت میکنی اون موقع تصمیم با خودته که چیکار کنی
شما در ابتدا بیاید و شرایط بسنجید ببینید آدم مهاجرت هستین اگر بودین چه بهتر بمونید و بسازید اما اگر میبینی بعداز 1 سال 2 سال 4 سال نمیتونی
لااقل یه چیزی ایران برای خودت بزار بمونه که دوباره به فکر چه کنم چه کنم نیوفتی
رویای مهاجرت خیلی شیرینه این ذهن آدم رویا پرداز خوبیه میبرتت تو اعماق تفکرات و تصورات قشنگ ولی وقتی میای بعداز چند ماه همه چیز برات عادی میشه و ممکن حتی با خودت دودوتا چهارتا کنی بگی چه کاری بود کردم
دیدم آدمهایی که برای کانادا خونه و ماشین داشتن پا شدن با یه ویزای توریستی رفتن به امید اینکه اونجا کار پیدا کنن ولی متاسفانه بعد از دو سال که پولشون تموم شده و موفق نشدن از پس پروسه مهااجرت به دلیل ضعف زبان، پیدا نکردن کار مناسب و ... مهاجرت معکوس کردن
حالا مشکل کجاست مشکل اینجاست که نه راه پیش داری نه راه پس توی ایران یه آلونکی داشتی برای خودت کاری داشتی کسی بودی حالا دست از پا دراز تر باید برگردی پناهندگی ام که شرایط خاص خودش رو داره هرکسی از پسش بر نمیاد.
حالا یه موقع اس شما ویزای کاری میگیری مستقیم میای اروپا یا آمریکا اونجا شرایط فرق میکنه شما اسپانسر داری و از اول دستت توجیب خودته حقوق داری و کاملا استقلال مالی پیدا کردی اونم باز من نظرم اینه نباید آدم پل های پشتش رو خراب کنه چون ممکن بری یه کشور دیگه و ببینی اصلا با تصوراتت جور در نمیاد.
با چشم باز و دید بیشتر و تفکرات عمیق مهاجرت کنید.