څو مره خوږې ولې هغه سحنې ده جنګ یاره
زمونـــږ ملـــنګه طالــبي او تــور ګــړنګ یـــاره

چانټه بالښت خاورې بستر او ده سیړیو سیوري
لیونی خوب به څومره خوږ وو له پالنګ یاره

چې به مو پیل کړه هغه خرپنده غزا په دښمن
له تکبیرو سره جوړه ده راکټ کړنګ یاره

موږ به زخمونو ته پټئ له څادرو ایستلې
ته به زما او زه به ستا له وینو رنګ یاره

له کور او کلي له ښارونو نه به لرې لرې
چرته سحرا کې له دنیا ځینې په څنګ یاره

اخر په درستې نړۍ زور شولو حَسان کوچیه
وو هر وګړی مو ده خپل عصر ملنګ یاره
حَسان کوچی