هابیلیان

🌷رهبر انقلاب: شرط عملی توکل وارد میدان شدن است/ مشکلات امروز با توکل به خدا حل میشود به شرط یقین داشتن به وعده الهی و وارد میدان شدن

🔹️رهبر انقلاب در جمع شرکت‌کنندگان در چهل‌ویکمین دوره مسابقات بین‌المللی قرآن:
✏️شرط عملی توکل به خداوند این است که برای پدید آمدن این رخداد، این حادثه، یک بخش کار را خدای متعال به عهده خود انسان می‌گذارد. این‌جوری نیست که بنشینیم در منزلمان بعد بگوییم خب «كَمْ مِنْ فِئَةٍ قَلِيلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً كَثِيرَةً بِإِذْنِ اللَّهِ»؛ نه، یک بخشی از کار به عهده ماست.

✏️ما ملت ایران، ما امت اسلامی، ما جامعه بشری، امروز مشکلاتی داریم، بعضی از این مشکلات به نظر غیر قابل حل می‌رسد، نه حلش همین است «وَ مَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ»؛ توکل به خدا کنیم با این دو شرط: اولاً یقین داشته باشیم، اعتماد داشته باشیم که خدای متعال اگر وارد میدان شدیم ما را کمک خواهد کرد، ثانیاً وارد میدان بشویم.

✏️«فَإِذَا دَخَلْتُمُوهُ فَإِنَّكُمْ غَالِبُونَ»، به اصحاب موسی خدای متعال فرمود باید بروید در این شهر اگر وارد شدید «فَإِنَّکُمْ غالِبُونَ‌» اما وارد نشدند، غلبه هم پیدا نکردند. اگر آن بخشی که به عهده شماست آن بخش را شما انجام دادید مطمئناً به آن نتیجه خواهید رسید و خدای متعال آن وعده را عمل خواهد کرد. ۱۴۰۳/۱۱/۱۴

🖼 #بسته_خبری | #اعتماد_به_خدا #صداقت_وعده_الهی #عمل_به_تکلیف

💻 Farsi.khamenei.ir

🌷رهبر انقلاب: با اذن خداوند غزه غلبه پیدا میکند بر رژیم صهیونیستی و قدرت بزرگی مثل آمریکا/ همه محالات عالم با اذن الهی قابل تحقق است

🔹️رهبر انقلاب در جمع شرکت‌کنندگان در چهل‌ویکمین دوره مسابقات بین‌المللی قرآن:
✏️یک شرط ذهنی توکل این است که یقین داشته باشیم با اذن خدا محال، می‌شود ممکن. چیزی که به نظر محال میرسد، این می‌شود ممکن. این را یقین داشته باشید.

✏️«كَمْ مِنْ فِئَةٍ قَلِيلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً كَثِيرَةً بِإِذْنِ اللَّهِ»؛ عده کمی می‌توانند بر عده‌ی زیادی پیروز بشوند باذن‌الله. «فَهَزَمُوهُمْ بِإِذْنِ اللَّهِ»؛ یک گروه کمی دور و بر طالوت توانستند باذن‌الله غلبه پیدا کنند بر یک دشمن گردن کلفت.

✏️یعنی باذن‌الله غزه غلبه پیدا می‌کند بر رژیم صهیونیستی و رژیم آمریکا! این است دیگر؛ محال نبود؟ اگر به شما میگفتند که بناست غزه یک وجبی با قدرت بزرگی مثل قدرت نظامی آمریکا مواجه بشود، روبرو بشود و با هم بجنگند و غزه غلبه کند بر او، شما باور می‌کردید؟ باور نمی‌کردید؛ این جزو محالات است اما باذن‌الله این کار ممکن است. بایستی این را بدانیم که همه محالات موجود عالم با اذن الهی، با اراده الهی قابل تحقق و ممکن است. ۱۴۰۳/۱۱/۱۴

🖼 #بسته_خبری | #غلبه_بر_دشمن #جنگ_غزه_و_رژیم_صهیونی_در_پی_طوفان‌الاقصی #اعتماد_به_خدا

💻 Farsi.khamenei.ir

🌷رهبر انقلاب: یکی از شرطهای ذهنی توکل به خدا، باور داشتن به صدق وعده الهی است

🔹️رهبر انقلاب در جمع شرکت‌کنندگان در چهل‌ویکمین دوره مسابقات بین‌المللی قرآن:
✏️قرآن می‌فرماید که مثلا: «وَمَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ»؛ اگر به خدای متعال توکل کردید، یعنی تکیه کردید و اعتماد کردید، خدا کافی است برای شما. توکل به خدا و ترتب اثر بر توکل به خدا دارای یک شرط ذهنی است و یک شرط عملی و واقعی.

✏️شرط ذهنی این است که شما اعتماد داشته باشید به صدق وعده الهی «وَمَنْ أَصْدَقُ مِنَ اللَّهِ قِيلًا»؛ این را معتقد باشید. معتقد باشید که وعده الهی، وعده صادق و قاطع، این جزو زمینه‌های ذهنی توکل است. این نباشد توکل پیدا نمیشود. لذا شما ملاحظه میکنید خدای متعال مذمت می‌کند کسانی که سوءظن به خدا دارند «الظَّانِّينَ بِاللَّهِ ظَنَّ السَّوْءِ عَلَيْهِمْ دَائِرَةُ السَّوْءِ وَغَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَلَعَنَهُمْ وَأَعَدَّ لَهُمْ جَهَنَّمَ وَسَاءَتْ مَصِيرًا». ۱۴۰۳/۱۱/۱۴

🖼 #بسته_خبری | #اعتماد_به_خدا #صداقت_وعده_الهی #سوء_ظن_به_خداوند

💻 Farsi.khamenei.ir

🌕 قتل‌عام امید، تولید انبوه اندوه و خودکشی تئوریک روشنفکری

#شهاب_اسفندیاری

بخش اول:
🔺«مرگ نبوی به‌عنوان یکی از بازیگران متمایز، نظرگیر، طناز، خلاق و بیش‌فعال آن نمایش، یک فقدان بزرگ جمعی است که در خود، به شکل آشکار و نهان، یک سوگواری جمعی نیز نهفته دارد. ما اکنون به درجات مختلف سوگواریم، برای مرگ نبوی، برای مرگ نهایی امید و برای سیطره‌ی فراگیر غربتی که اکنون، هر جا باشیم، نه خصم، بلکه همدم روزان و شبان ما شده.» (مجله‌ی حرفه: هنرمند).

عرض تسلیت دارم به جامعه‌ی هنری و مطبوعاتی در فقد ابراهیم نبوی. البته در علل سوگواری و ناکامی‌ تاریخی «روشنفکری ایرانی» سخن بسیار است. اجازه دهید به یک تناقض شگفت اشاره کنیم: آنقدر که در چند روز گذشته در سوگ این «مرگ خودخواسته» محتوا توسط جریان روشنفکری ایران تولید شد، در ۱۵ ماه گذشته در سوگ قطعه قطعه شدن و زنده‌سوزی ده‌ها هزار زن و کودک فلسطینی منتشر نشد. علت چیست؟ مگر روشنفکران ما به حقوق بشر جهان‌شمول و ارزش‌های انسانی و مدنی جهان‌روا قائل نیستند؟

وقتی تحولات اجتماعی سیصد ساله‌ی غرب اروپا را بدون ملاحظات انتقادی پسااستعماری، پسامدرن، پساسرمایه‌داری و پساسکولار بخواهید به شکل کپسولی و تزریقی به خورد جامعه‌ای بدهید که از اساس نهادهای حقیقی قدرت در آن و روند تحولات تاریخی‌اش متفاوت بوده، احساس ناکامی و شکست دور از انتظار نیست.

جریانی که غالباً خود را از ارتباط با اقشار مختلف جامعه بی‌نیاز می‌بیند اما ادعای جامعه‌شناسی دارد و با نگاه از بالا به عامه‌ی مردم و باورهای آنها مدعی «گذار از سنت‌» است، می‌خواهد با چاقوی زنگ‌زده‌ی عقل مدرن به زدودن مقدسات و تغییر ارزش‌ها و هنجارهای جامعه بپردازد.

اما همین جریان به شدت ایدئولوژیک است و از مقدسات خود غیورانه صیانت می‌کند. دستورکاری به شدت سیاست‌زده و عمدتاً وارداتی دارد. قتل‌عام امید، تولید انبوه اندوه، برساخت دائمی انگاره‌ی فروپاشی، و ممنوع‌التصویر کردن هر نشانه‌ی موفقیت و پیشرف برون‌داد عمده‌ی این جریان است.

یادداشت یکی از منتقدان ادبی درباره‌ی بیماری دوقطبی ابراهیم نبوی و برخی روشنفکران دیگر گویا است: حتی اشاره به احتمال بیماری فروغ فرخزاد در شاخص‌ترین مطبوعات فمینیستی و روشنفکری ما قدغن و تابو بوده است. کوچک‌ترین خدشه‌ به تصویر «مقدسات‌» تحمل نمی‌شود. (۱)

چندی قبل توئیت سردبیر یکی از نشریات هنری و روشنفکری کشور در تمسخر مراسم تشییع پروانه معصومی توجه مرا جلب کرد (۲). سردبیری که «بیوی» تمام انگلیسی‌اش گواه می‌دهد مخاطبش کجاست برای هنرمندان ایرانی خط و نشان می‌کشد که اگر کوچکترین نشانه‌ای از «همراهی» داشته باشید بایکوت می‌شوید.

دیوید لینچ هنرمند پرآوازه‌ی آمریکا، پس از دریافت نخل طلای کن یک فیلم تبلیغاتی به سفارش شهرداری نیویورک ساخت با موضوع «آشغال در شهر نریزیم». در ایران اگر یک فیلمساز نورسته بخواهد در مورد بهداشت فیلم بسازد به عنوان «سفارشی‌ساز» و «ارگانی» نابود می‌شود (۳).

چنان فضا را قطبی و سیاه و سفید کرده‌اند که انگار هیچ منفعت عمومی، هیچ خیر عمومی و هیچ پروژه‌ی مشترکی نیست که بتوان از طریق آن گامی برای بهبود امور مملکت و کاهش رنج ملت برداشت. اگر کسی بخواهد کوچک‌ترین قدمی در این مسیر بردارد ترور می‌شود. حتی به ابراهیم نبوی هم در این زمینه رحم نکردند.

آیا وقت آن نرسیده که در برابر شیوع این فاشیسم جدید - که با پول دشمنان ایران در سویه‌های پهلویست و رجویست در حال رشد است - جریان روشنفکری ایران، به بازاندیشی نقش و کارکرد خود و مسیر طی شده در این ۴۵ سال بپردازد؟ چند نسل روشنفکر سرگشته و به بن‌بست رسیده کافی نیست؟

تا زمانی که جریانی روشنفکری همه‌ی مشکلات جامعه را صرفاً به حاکمیت نسبت دهد و با نگاهِ ماقبل‌ِ فوکویی قدرت را صرفاً متمرکز در دستگاه‌های حکومتی ببیند و نه منتشر در همه‌ی روابط اجتماعی، و در نتیجه قدرت خود و مسئولیت بزرگ خود در وضع موجود را هیچ بیانگارد، وضع همین خواهد بود.

آقا و خانم نویسنده شما قدرت دارید. آقا و خانم هنرمند شما قدرت دارید. آقا و خانم روزنامه‌نگار شما قدرت دارید. نسبت به این قدرت مسئولیت دارید؛ نسبت به آنچه در فکرها و ذهن‌ها شکل می‌دهید. نسبت به تصویری که از ما و دیگری، از ایران و غرب می‌سازید مسئولیت دارید. چه بسا خودتان قربانی همین تصویرسازی‌ها شوید.

آقایان و خانم‌های روشنفکر! آیا مخاطرات و تهدیدها علیه ایران در سال ۱۴۰۳ کمتر از سال‌ ۱۳۰۳ است؟ آیا شما فرهیخته‌تر از محمدعلی فروغی، یحیی دولت‌آبادی، علی‌اصغر حکمت، حسین کاظم‌زاده و صدیقه دولت آبادی هستید یا اینکه رضا میرپنج فرهیخته‌تر از رهبران انقلاب اسلامی بود؟/
یادداشت ادامه دارد.

➕ @esharat_57