میروم تا با غرورت اندڪے خلوت ڪنی
در دلت با شعر هایم اندڪے صحبت ڪنی

حسرتے باشد برایت همڪلامے با دلم
لاجرم با غصہ هایت اندڪے غیبت ڪنی

در خیالت نقشِ من با خونِ دل جارے شود
در نبودم دیگران را غرقِ در عبرت ڪنی

میروم تا قصہ ے هجرانِ یارت تا ابد
زهرِ بر ڪامت شود ،با دیگران قسمت ڪنی

میروم تا هر ڪہ از حالِ پریشانت شنید
خاطراتت را ڪنارم غرقِ در تهمت ڪنی

دردِ بے درمانت آخر مے ڪشاند تا جنون
قاصدڪ تا قاصدڪ را بیخبر عادت ڪنی

#مسلم_خزایی

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌