Film_BazZan | فیلمبازان

"من هنوز اینجا هستم" (🌟🌟🌟🌟🌟)

💢فیلمی تکان‌دهنده و عمیق است که مخاطب را در برابر واقعیت تلخ دیکتاتوری و پیامدهای ویرانگر آن قرار می‌دهد. این اثر که بر اساس داستان واقعی یونیس پایوا، فعال حقوق مدنی برزیلی ساخته شده، به درستی نامزد جایزه اسکار بهترین فیلم شد. فرناندا تورس در نقشی درخشان، با تمام وجود در قالب یونیس فرو می‌رود و اجرایی ارائه می‌دهد که از همان لحظه‌ی نخست تا پایان فیلم، سنگینی آن را احساس می‌کنیم. حیرت‌آور است که این فیلم در بخش بهترین فیلمنامه اقتباسی نامزد نشد، اما بدون شک یکی از شایسته‌ترین آثار بین‌المللی برای رقابت در بخش بهترین فیلم است.

💢"من هنوز اینجا هستم" یک درام سیاسی زندگی‌نامه‌ای است که داستان یونیس پایوا (با بازی تورس) را در سال ۱۹۷۰، در دوران حکومت نظامی برزیل روایت می‌کند. یونیس در برزیل بزرگ شده، مادر پنج فرزند است و با روبنس پایوا (سلتون ملو) ازدواج کرده است. دو رویداد کلیدی، تنش فیلم را شکل می‌دهند: نخست، پیشینه‌ی روبنس به عنوان نماینده‌ی سابق مجلس، و دوم، گروگان‌گیری سفیر سوئیس توسط انقلابیون راست‌گرا که به نقطه‌ی بحرانی اوضاع سیاسی کشور تبدیل می‌شود. این حادثه، موجی از سرکوب را به دنبال دارد که در نهایت به حمله‌ی نیروهای امنیتی به خانه‌ی روبنس و یونیس منجر می‌شود. روبنس دستگیر می‌شود و یونیس که در جستجوی همسرش است، ناچار می‌شود با بی‌عدالتی و خشونت رژیم روبه‌رو شود.

💢این فیلم نه‌تنها یک روایت شخصی از یک زن در برابر دیکتاتوری است، بلکه مخاطب را وادار می‌کند تا نگاهی عمیق‌تر به تاریخ سیاسی برزیل در دهه‌ی ۱۹۷۰ بیندازد. مانند هر اثر هنری بزرگ، این فیلم نیز بیننده را به تحقیق و تأمل درباره‌ی گذشته سوق می‌دهد. نمایش سرکوب بی‌رحمانه‌ی یک دولت علیه مردم خود، پیامی فراتر از یک روایت تاریخی دارد؛ هشداری است در مورد اهمیت دموکراسی و شکنندگی آن. همان‌طور که وینستون چرچیل گفته بود: "دموکراسی بدترین شکل حکومت است... البته اگر سایر اشکال آن را در نظر نگیریم." این فیلم به‌یادماندنی، تأکیدی است بر این حقیقت که آزادی و حقوق مدنی، چیزی نیست که بتوان آن را بدیهی فرض کرد.

💢یکی از دردناک‌ترین جنبه‌های فیلم، تضادی است که یونیس با آن روبه‌رو می‌شود: او در همان کشوری که به آن تعلق دارد، توسط همان حکومتی که باید از او محافظت کند، تحت تعقیب قرار گرفته است. خانه و سرزمینش، که باید مأمنی برای او و خانواده‌اش باشد، تبدیل به میدان جنگی می‌شود که در آن، خودش نیز قربانی است. صحنه‌ی بازداشت او، تنها به دلیل تلاش برای یافتن همسرش، یکی از تکان‌دهنده‌ترین لحظات فیلم است؛ نمایشی از ظلمی که در عین تلخی، لازم است دیده شود.

💢فرناندا تورس در این نقش اجرایی فراموش‌نشدنی دارد. از همان لحظات نخست، می‌توان حس کرد که این فیلم برای او صرفاً یک پروژه‌ی سینمایی نیست، بلکه فرصتی است تا داستانی را روایت کند که برایش اهمیت شخصی و عاطفی دارد. او طیفی از احساسات را در این نقش به نمایش می‌گذارد؛ از امید و استقامت گرفته تا ترس و درماندگی. بازی او یادآور اجراهای به‌یادماندنی در تاریخ سینماست، مانند آدرین برودی در The Brutalist، که مسیر یک شخصیت را در طول سال‌ها به تصویر می‌کشد. صحنه‌های زندان، جایی که یونیس برای اولین بار خود را به عنوان یک زندانی می‌بیند، با چنان واقع‌گرایی اجرا شده‌اند که تأثیر آن‌ها تا مدت‌ها در ذهن باقی می‌ماند. اگر تورس برنده‌ی جایزه‌ی اسکار شود، کاملاً شایسته‌ی آن خواهد بود؛ اما حتی بدون این جایزه هم، اجرای او در این فیلم در تاریخ سینما ماندگار خواهد شد.

💢"من هنوز اینجا هستم" اثری تأثیرگذار و ضروری است که با گذشت زمان ارزش آن بیشتر احساس خواهد شد.

📌نصب نرم افزار فیلمبازان (آیفون + اندروید ) + پشتیبانی اپ


📱 @Film_Bazzanz