مطالعات راهبردی آمریکا

🌎 چالش‌های میانجی‌گری پوتین

✍ دکتر سید قائم موسوی

🌿 اخیراً، پس از ریاست‌جمهوری مجدد ترامپ از یک‌سو و روی کار آمدن دولت پزشکیان از سوی دیگر، کورسویی از امکان مذاکرات مستقیم میان واشنگتن و تهران شکل گرفت. اما بلافاصله پس از اظهارات ترامپ، استمرار سیاست «فشار حداکثری» و سخنان رهبر جمهوری اسلامی، آسمان مذاکره مستقیم به سرعت ابری شد.

به تازگی ادعایی مطرح شده که ترامپ از پوتین خواسته تا میان آمریکا و جمهوری اسلامی میانجی‌گری کند که پوتین نیز ظاهراً پذیرفته است.

امکان شکل‌گیری مذاکرات و موفقیت آن در بستر شرایط متداخل و پیچیدهٔ نظم بین‌المللی آنارشیک فعلی، امری است که تحت تأثیر مسائل مختلف قرار دارد و به عوامل متعددی وابسته است.

چنانچه پوتین بپذیرد که به چالش های روابط دو کشور ورود کند، پیشنهادش برای جمهوری اسلامی متفاوت از سایر میانجیگران است. جمهوری اسلامی نمی تواند به سادگی نقش آفرینی کرملین را رد کند. دست رد بر سینهٔ پوتین باعث رانده شدن پوتین به سمت ترامپ خواهد شد که به تازگی مصمم به ترمیم روابط و برطرف کردن اختلاف شان با یکدیگر هستند.

یکی از پارادوکس‌های اصلی در میانجی‌گری پوتین، مسئله اعتماد است. هر دو طرف ایران و آمریکا به نقش روسیه به‌عنوان میانجی اعتماد لازم ندارند. ایران (به‌ویژه جامعه و کنشگران مستقل) نگرانی‌هایی درباره منافع روسیه در رابطه با غرب دارند و احساس می‌کنند که روسیه در تلاش است منافع آنها را فدای روابطش با غرب کند (امکان مصالحه بیشتر در برابر امتیاز بیشتر در اوکراین).

از طرف دیگر، آمریکا نیز به‌دلیل نزدیکی روسیه با ایران، ممکن است نسبت به نیات پوتین در میانجی‌گری بدبین باشد. این عدم اعتماد می‌تواند روند مذاکرات را پیچیده‌تر کرده و اثربخشی میانجی‌گری را کاهش دهد.

منافع متضاد ایران و آمریکا نیز یکی از چالش‌های بزرگ در میانجی‌گری پوتین است. ایران به‌دنبال کاهش کامل تحریم‌ها، حفظ زیرساخت‌های هسته‌ای و منافع منطقه‌ای خود است، در حالی که آمریکا بیشتر بر کاهش نفوذ منطقه‌ای ایران و برچیدن تأسیسات هسته‌ای تمرکز دارد.

این تضاد منافع می‌تواند به یک معضل پیچیده تبدیل شود که حتی اگر مذاکرات به نتیجه برسند، ممکن است هیچ‌کدام از طرفین به‌طور کامل به خواسته‌های خود نرسند. بنابراین، به‌جای یک توافق جامع، احتمالاً توافقات موقت و غیررسمی حاصل شود که هیچ‌کدام از طرفین نتایج کامل و پایدار مورد نظر خود را نخواهند داشت.

در شرایط فعلی، فشارهای شدید اقتصادی بر ایران و نیز فشارهای داخلی و بین‌المللی بر آمریکا، می‌توانند هر دو طرف را به میز مذاکره بکشاند، اما این فشارها می‌توانند موجب مقاومت بیشتر شوند.

ایران تحت تحریم‌ها و بحران‌های اقتصادی قرار دارد، اما در عین حال به‌دلیل حفظ حاکمیت و استقلال خود ممکن است تمایلی به واگذاری امتیازاتی بزرگ نداشته باشد. آمریکا نیز به‌دلیل لابی‌های داخلی و متحدان منطقه‌ای‌اش ممکن است در برابر هرگونه کاهش تحریم‌ها یا امتیاز به ایران مقاومت کند. این وضعیت می‌تواند مذاکرات را پیچیده‌تر و کندتر کند.

مذاکرات غیرمستقیم، که در آن طرفین به‌طور مستقیم با یکدیگر وارد گفتگو نمی‌شوند، می‌تواند به کاهش فشارها منجر شود، اما در عین حال به‌دلیل عدم ارتباط مستقیم، مشکل اعتمادسازی باقی می‌ماند. ایران ممکن است ترجیح دهد که بدون مذاکره مستقیم با آمریکا از طریق میانجی‌ها، به‌ویژه پوتین، فشارها را کاهش دهد.

اما این روش می‌تواند در بلندمدت مشکلاتی ایجاد کند، چرا که نتیجه فوری ندارد و همچنان در موقعیت ناپایدار و شکننده باقی می‌ماند. از سوی دیگر، آمریکا به علت عدم مذاکره مستقیم با ایران، از این روند به‌عنوان یک تاکتیک اجتناب از مسئولیت بهره می‌برد و این می‌تواند به بی‌اعتمادی در روند مذاکرات منجر شود.

یکی دیگر از چالش‌های میانجی‌گری پوتین، تعارض میان نتایج کوتاه‌مدت و بلندمدت است. در حالی که ایران به دنبال نتایج بلندمدت و پایدار است (به‌ویژه رفع تحریم‌ها)، با توجه به شرایط اقتصادی، ممکن است برای کاهش فوری فشارها برخی از خواسته‌های خود را فدای امتیازات موقت کند.

از سوی دیگر، آمریکا ممکن است به‌دنبال نتایج کوتاه‌مدت و سریع باشد تا بتواند سراغ اولویت‌های دیگری برود. این تفاوت در اهداف و اولویت‌ها می‌تواند باعث ایجاد اختلافات و چالش‌ها در مذاکرات شود، چرا که هیچ‌کدام از طرفین تمایل ندارند امتیازات بزرگی را در کوتاه‌مدت بپذیرند.

این مسائل و پارادوکس‌ها، نشان‌دهنده پیچیدگی‌های میانجی‌گری پوتین در شرایط کنونی هستند و می‌توانند تأثیر زیادی بر موفقیت یا شکست مذاکرات احتمالی میان ایران و آمریکا داشته باشند.
t.me/mousavi2025

🌎 نامه ترامپ و تکذیبیه ایران!

✍ صابر گل‌عنبری
@Sgolanbari
🌿 دونالد ترامپ در گفتگو با شبکه فاکس بیزنس گفته است که دیروز پنجشنبه نامه‌ای خطاب به مقام رهبری ایران نوشته است. وی بیان داشت که در این نامه گفته است«امیدوارم که مذاکره کنید؛ چرا که این مساله برای ایران خیلی بهتر خواهد بود». وی در عین حال نیز گفته است: «آنها خواهان دستیابی به این نامه هستند. جایگزین دیگر این است که ما کاری انجام دهیم؛ چرا که نمی‌شود که ایران سلاح هسته‌ای داشته باشد.».

اما در مقابل دفتر نمایندگی ایران در سازمان ملل اعلام کرد که «تاکنون چنین نامه‌ای دریافت نکرده‌ایم.»
اما قید «تاکنون» به معنای این است که اصل وجود نامه تکذیب نشده است. در این میان، یک مقام آمریکایی به شبکه الجزیره گفت که ترامپ این نامه را نوشته است، اما هنوز ارسال نشده است.

رسانه‌ای کردن این نامه قبل از ارسال آن خود واجد معانی و دلالت‌های خاصی است و چه بسا این از موارد نادر در تاریخ دیپلماسی در جهان است که عالی‌ترین مقام یک کشور از فحوای نامه‌ای به عالی‌ترین مقام کشور دیگری قبل از ارسال آن خبر می‌دهد. این هم نشانه دیگری از متفاوت بودن ترامپ است.

اما رسانه‌ای کردن نامه به این شکل در وهله نخست بیانگر این است که تصویر رسانه‌ای به هر دلیل و انگیزه‌ای برای ترامپ در مواجهه با پرونده‌های مختلف از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. همچنین نشان می‌دهد که او در پرونده ایران نیز همچون بحران اوکراین عجله دارد و به دنبال رسیدن به نتیجه‌ و توافق مطلوب خود است. در این خصوص آنچه برای ترامپ اهمیت است، رسیدن سریع به نتیجه دلخواه است؛ ولو این که بعد از رد مذاکرات از جانب ایران نامه‌نگاری کند.

حالا باید دید آیا نامه به مقصد می‌رسد و اگر هم برسد، چه برخوردی با آن می‌شود، آیا همان برخورد مشابه با پیام ترامپ در سال 1398 که از طریق شینزو آبه نخست وزیر سابق ژاپن فرستاد، انجام خواهد شد؟ پس از آن باید دید محتوای نامه چیست. آیا مثل این چند کلمه‌ای که ترامپ درباره آن در مصاحبه با فاکس بیزنس گفته، تلفیقی از چماق و هویج است؛ یا توافق یا تهدید به حمله؟
در هر صورت به دلایلی چندان محتمل نیست که نامه جدید ترامپ مورد توجه جدی تصمیم‌سازان در ایران قرار گیرد.

واقعیت این است که اولویت نخست ترامپ مذاکره و توافق است، اما با شروط و خواسته‌های خودش. اگر غیر از این بود، ترامپ یکسره و بی‌درنگ می‌رفت سراغ پلان بعدی. شخصيت و تفكر او هم اینگونه نیست که بخواهد با سخن گفتن مداوم از مذاکره و توافق برای اقدام دیگری مقدمه‌سازی دیپلماتیک انجام دهد.

ترامپ برای تحقق این هدف خود همزمان و همراستا با بازگرداندن سیاست فشار حداکثری، تهدیدها به صفر کردن صادرات نفتی ایران، توقف کشتی‌های نفتی و احتمالا اقداماتی ایذایی از چند کانال تلاش می‌کند که این مذاکرات هر چه زودتر کلید بخورد.
در این میان، کانالی که احتمالا ترامپ بیش از همه بر روی آن حساب باز می‌کند، «فعلا» پوتین و روسیه است.

در این خصوص بعید نیست که پوتین در چارچوب بده بستانی با ترامپ به صورت جدی برای شکستن بن‌بست در پرونده‌های بین‌المللی همچون پرونده هسته‌ای ایران ورود کند. در این باره نیز تاکید دیمتری پسکوف سخنگوی کرملین مبنی بر ضرورت حل مسائل میان آمریکا و ایران با «گفتگو» نیز در سایه مخالفت تهران با آن در این شرایط در این راستا قابل تامل است.

در کل می‌توان گفت که وساطت روسیه رفته رفته جدی‌تر می‌شود. به دیدار امروز سفیر ایران در روسیه با ریابکوف معاون لاوروف نیز می‌توان از این زاویه نگریست.
اما وساطت پوتین میان تهران و واشنگتن و پرونده ایران به نوعی با سرنوشت جنگ اوکراین گره خورده است؛ چرا که کرملین نیز که نگران چرخش‌های ناگهانی ترامپ است، بعید است که قبل از اطمینان خاطر کامل نسبت به پایان یکجانبه این جنگ به نفع کشورش و نقد کردن مواضع ترامپ تمام توان خود را برای شروع مذاکرات تهران و واشنگتن به کار گیرد.
t.me/EsfandiarKhodaee

🌎 ایران با آمریکا مذاکره می‌کند اما علاقه به گرفتن امتیاز ندارد!

✍️ علی ملک‌پور

🌿 ایران حتماً با امریکا مذاکره می‌کند،  ولی فقط زمانی‌که نخواهد یا نتواند امتیازی بگیرد! این تاکتیک ایران است و در این زمینه "دکترا" دارد.

🌿 بله، این تجربه خاص ایران است، زمانی برای مذاکره با عراق و رژیم صدام گفته می شد که صلح بین حق (ایران) و باطل (عراق) معنی ندارد! این زمانی بود که ایران در جنگ ۸ ساله در مقاطعی دست بالا داشت و می‌توانست در مذاکره پیش‌قدم باشد و با حفظ اعتبار بین‌المللی و ژست صلح‌طلبی خود امتیازهایی بگیرد. دولتمردان ولی چنین نکردند چون احتمال امتیازگیری می‌رفت و این از روش و عادت ایران به دور است! نهایتا با عراق آتش‌بس و مذاکره شد اما زمانی که در جبهه ها عقب‌نشینی کرده و هیچ برگ برنده‌ای در میز مذاکرات  نداشتند و نهایتاً بجز جام زهر بدون هیچ امتیاز و غرامت و خسارت.

🌿 در قضیه گروگان‌گیری سفارت آمریکا در سال ۵۸، ایران هرگز حاضر به مذاکره نشد و امتیازاتی که دولت کارتر پیشنهاد می‌کرد را نپذیرفت و کوتاه نیامد. کارتر به علت همین ناکامی، در انتخابات شکست خورد و قدرت را به ریگان واگذار کرد. اینک حمله صدام و جنگ عراق عرصه را بر ایران تنگ کرده بود. در این شرایط، پرزیدنت ریگان تهدید کرد که در سخنرانی سوگند ریاست‌جمهوری خود، دستور اعزام ناوگان جنگی آمریکا به خلیج فارس و جنگ با ایران را صادر خواهد کرد. دولتمردان ایران وقتی مطمئن شدند که دیگر نمی‌توانند امتیازی بگیرند، بدون قید و شرط، گروگانها را آزاد کردند تا ریگان را مجبور کنند که زحمت بیفتد ومتن سخنرانی خود را تغییر بدهد و بجای اعلام جنگ با ایران، به مردم آمریکا مژده دهد و بگوید: "فرزندان شما در این لحظه در حال پرواز  به سمت آمریکا هستند".

🌿 زمانی دیگر دولت باراک اوباما مکرر خواهان مذاکره و حل و فصل مسائل چندین ساله بین ایران و امریکا شد، ولی ایران نپذیرفت چون هم پول نفت لایزال جلوه می کرد و هم اینکه طرفین در شرایط بالنسبه متعادلی بودند و احتمال کسب امتیاز برای ایران وجود داشت. ولی ایران عادت ندارد مذاکره ای کند که امتیاز بگیرد و کسل و ناراحت شود! آن هم امتیاز از ممالک کفر!

🌿 ایران در قضیه هسته‌ای زمانی مقصد و کانون مورد توجه اروپا بود و سه وزیر خارجه اروپایی همزمان به ایران آمدند تا با پیشنهادهای "خوب" سیاسی و  بازرگانی ایران را به تعدیل در برنامه هسته‌ای متقاعد کنند ولی ایران موافقت نمی‌کرد. چون هنوز در آن موقع احتمال کسب امتیاز وجود داشت و ایران علاقه ندارد در مذاکره امتیازی بگیرد. این شگرد ایران است!

🌿 در آن برهه یکی از مسئولان گفت ما مروارید (برنامه هسته‌ای) را نمی‌دهیم که از اروپا  شکلات بگیریم! اما بعدها برنامه هسته‌ای را دادند و "بِتون" گرفتند که بسا تلخ‌تر و سفت‌تر از شکلات تلخ بود!

🌿 ایران در مذاکرات موسوم به برجام شرکت کرد. آن یک مذاکره خوب و پرامتیاز برای ایران و طرف‌های مذاکره کننده بود؛ همه گیج شدند که پس چه شد که ایران در مذاکرات امتیازاتی گرفت. این بی‌سابقه بود و حتی غیرمتعارف!

🌿اما بعد از برجام آن قدر بد و بیراه و مشت و موشک و موش دواندند و پرچم و سوزاندند شعار مرگ را محکمتر سردادند که نهایتاً با تحریک ترامپ و فرصت‌طلبی او، برجام ناکام شد و ایران با خیال راحت به روال عادی خود برگشت! پس دادن امتیازاتی که اشتباهاً نصیبش شده بود! تا همان فرمول و تجربه مألوف  باز تکرار شود، بی‌کم و کاست!

🌿 اکنون ترامپ همه احتمالات امتیازگیری ایران را مشکل و بلکه محال کرده است، تحریم‌های سخت‌گیرانه و غیرمنصفانه ترامپی دولت و ملت ایران را غافلگیر کرده است و تورم و گرانی و تیرگی افق اقتصاد و روابط بین‌المللی مشهود است.

🌿 اما یک نقطه امید وجود دارد که ما را از بیم و یأس دور می‌دارد، اینکه اکنون ایران بیش از هر زمان دیگری به موعد مذاکره با امریکا نزدیک تر شده است، زیرا فصل مذاکره بدون امتیاز (یا امتیاز حداقل)، کم کم فرا رسیده است و عادت مألوف دولتمردان وطن امروز کاملاً در دسترس ست.

🎲 نتیجه:
🌿 ایران با امریکا مذاکره می‌کند حتما، چون وضعیت برابری و احتمال کسب امتیاز برای ایران در شرایط کنونی از هر زمان دیگری کم‌رنگتر شده است! این تاکتیک دیرینه ایران، دانشمندان علم سیاست را گیج کرده است - که اصلاً مهم نیست - ولی در عوض مردم عادی را امیدوار به مذاکره کرده است - که این مهم است - تا شاید راهی برای تنگناهای فعلی پیدا شود.

🌿 طی روزهای اخیر جناب ظریف وزیر امور خارجه پیشنهادهایی برای مذاکره به امریکا داده است اگر نه با صراحت، ولی به تلویح و تلمیح! و باید منتظر بمانیم تا مذاکرات آغاز شود و این امید روز به روز بیشتر می شود.
توضیح: تاریخ اولین انتشار این یادداشت بهار ۱۳۹۹ دوره اول ترامپ است. آن روزها روحانی رئیس‌جمهور کشورمان بود و ظریف هم وزیر امور خارجه
t.me/EsfandiarKhodaee

🌎 ظرافت ظریف در تندباد جهل
ظریف دیگر مزاحم توهمات تندروها نیست

✍ مجید توکلی

🌿 بعد از همتی ظریف هم رفت ... نه با هیاهو، که در سکوتی که از جنس خفقان بود. محمدجواد ظریف، مردی که سال‌ها صدای دیپلماسی عقلانی و سیاست‌ورزی مدبرانه بود، حالا از معاونت راهبردی پزشکیان کنار می‌رود. این کنار رفتن، نه نشانه ضعف او، که سندی دیگر بر میدان‌داری تفکری است که نه به دیپلماسی باور دارد و نه به مصلحت کشور.

🌿 ظریف تاوان ایستادن در برابر تمامیت خواهان و ویرانگران این ملک محروسه را داد. تاوان خردورزی و ایران‌دوستی را داد.

🌿 آنچه امروز می‌بینیم، نتیجه سال‌ها تلاش جریان تندرویی است که ، سایه‌ای شوم بر سیاست ایران انداخته است. جریانی که سیاست را نه میدان مذاکره، که عرصه جهاد می‌داند و دیپلماسی را نه ابزار عزت، که نشانه‌ای از ضعف می‌پندارد. برایشان مهم نیست که ایران منزوی‌تر می‌شود، مردم درگیر بحران‌های اقتصادی‌اند، یا آینده این سرزمین در گرو تدبیر است؛ آن‌ها تنها یک چیز می‌خواهند: سلطه بر تمامی ارکان قدرت، بی‌هیچ مزاحمتی.

🌿 ظریف، همان مزاحمی بود که منطق را در برابر شعار می‌نشاند. او برایشان غیرقابل‌تحمل بود، چراکه ثابت کرد می‌توان از درهای بسته عبور کرد، می‌توان تحریم‌ها را برداشت، می‌توان با جهان سخن گفت، بی‌آنکه عزت کشور خدشه‌دار شود. پس حذفش کردند، گام‌به‌گام، بی‌سروصدا، اما حساب‌شده.

🌿 اکنون که او کنار رفته، آن‌ها خوشحال‌اند. خیالشان راحت است که یک صدای مخالفِ عقلانی دیگر خاموش شده. اما تاریخ نشان داده که حقیقت، هیچ‌گاه برای همیشه خاموش نمی‌ماند. این جریان می‌تواند موقتاً صدای منطق را سرکوب کند، اما نمی‌تواند حقیقت را تغییر دهد. ایران، روزی دوباره به عقلانیت بازخواهد گشت؛ روزی که دیگر شعارهای توخالی بر سیاست کشور حکومت نکند، روزی که سایه‌ها محو شوند و نورِ تدبیر، دوباره بر این سرزمین بتابد.
t.me/EsfandiarKhodaee

سخنرانی پرحرارت ترامپ در کنگره: آمریکا در آستانه بازگشت

رئیس‌جمهور آمریکا در سخنرانی State of Union در نشست مشترک کنگره ایالات متحده، مدعی شد که او اقدامی «سریع و بی‌امان» برای آغاز «بزرگ‌ترین و موفق‌ترین دوران تاریخ کشورمان» را انجام داده است.
ترامپ که تنها ۴۳ روز از ورود دوباره او به کاخ سفید می‌گذرد، در اولین سخنرانی مهم خود در جلسه مشترک کنگره آمریکا که بیشتر حول تحولات داخلی بود، دو ساعت سخنرانی کرد.

رئیس‌جمهور آمریکا در میان تشویق حضار گفت که آمریکا «بازگشته است.» او مدعی شد که در ۴۳ روز بیشتر از آنچه اکثر دولت‌ها می‌توانستند در ۴ یا ۸ سال به انجام برسانند، دست یافته است. ترامپ می‌گوید شش هفته پیش زیر گنبد کنگره ایستاد و «طلوع عصر طلایی آمریکا» را اعلام کرد. او می‌گوید از آن زمان او اقدامی «سریع و بی‌امان» برای آغاز «بزرگ‌ترین و موفق‌ترین دوران تاریخ کشورمان» را انجام داده است.

ترامپ می‌گوید که امشب به مجلس نمایندگان بازگشته تا گزارش دهد که «تحرک آمریکا بازگشته است.» او می‌گوید: «روح ما بازگشته است، غرور ما بازگشته است، اعتماد به نفس ما بازگشته است، و رویای آمریکایی بزرگ‌تر و بهتر از همیشه در حال افزایش است.» او می‌گوید رویای آمریکا «غیرقابل توقف» است و این کشور «در آستانه بازگشت...👇ادامه
khabaronline.ir/news/2033681

🌎 جای خالی ظریف

✍ دکتر اسفندیار خدایی

🌿 خروج محمدجواد ظریف از دولت مسعود پزشکیان یکی از مهم‌ترین تحولات سیاسی اخیر ایران است. ظریف که سال‌ها چهره شاخص دیپلماسی جمهوری اسلامی بود، نه‌تنها در مذاکرات هسته‌ای نقشی کلیدی داشت، بلکه در تعاملات منطقه‌ای و بین‌المللی ایران نیز تأثیرگذار بود. این تحول چه تأثیری بر سیاست خارجی ایران، جایگاه دولت پزشکیان و آینده اصلاح‌طلبان خواهد داشت؟

۱. تضعیف جایگاه اصلاح‌طلبان و افزایش نفوذ نهادهای نظامی
خروج ظریف از دولت، ضربه‌ای جدی به جناح اصلاح‌طلب محسوب می‌شود. او یکی از معدود چهره‌هایی بود که می‌توانست با اتکا به تجربه و ارتباطات بین‌المللی خود، وزنه‌ای برای دولت باشد. با حذف او، احتمال افزایش نفوذ جریان‌های تندرو و نظامیان در سیاست خارجی بیشتر می‌شود. این وضعیت می‌تواند پزشکیان را در تحقق وعده‌های خود، خصوصاً در حوزه سیاست خارجی، با چالش مواجه کند.

۲. فشار بیشتر بر دولت پزشکیان در عرصه بین‌المللی
یکی از پیامدهای خروج ظریف، افزایش فشارهای خارجی بر دولت پزشکیان است. ظریف، چه در عرصه مذاکرات هسته‌ای و چه در تعاملات منطقه‌ای، چهره‌ای آشنا و مورد پذیرش برای دیپلمات‌های غربی بود. خروج او می‌تواند باعث شود که کشورهای غربی و حتی برخی کشورهای منطقه، امید به امکان تعامل با دولت جدید را از دست بدهند و سیاست‌های سخت‌گیرانه‌تری را در پیش بگیرند.

۳. تغییر پیام ایران به جهان: از دیپلماسی به تقابل؟
ظریف به‌عنوان معمار برجام و مذاکره‌کننده ارشد ایران در تعامل با غرب شناخته می‌شد. کنار رفتن او، پیامی به جامعه بین‌المللی ارسال می‌کند مبنی بر اینکه ایران ممکن است به‌سوی سیاست‌های تقابلی‌تر حرکت کند. این امر می‌تواند مذاکرات احتمالی با غرب را دشوارتر کرده و حتی کشورهای منطقه را نیز نسبت به همکاری با ایران محتاط‌تر کند.

۴. تأثیر بر سیاست منطقه‌ای ایران
یکی از مهم‌ترین نقش‌های ظریف در سیاست خارجی، تعامل با کشورهای همسایه بود. او در مذاکرات محرمانه‌ای که منجر به توافق برجام شد، از کانال‌هایی مانند عمان استفاده کرد. حضور او به دیپلماسی ایران اعتبار می‌بخشید و خروجش می‌تواند موجب کاهش نقش ایران در میانجی‌گری‌های منطقه‌ای شود. بدون او، ممکن است مسیر دیپلماسی منطقه‌ای دشوارتر شود و فضای همکاری با کشورهای همسایه محدودتر گردد.

۵. آینده دولت پزشکیان و سرنوشت اصلاحات
ظریف یکی از معدود شخصیت‌های اصلاح‌طلب با پایگاه داخلی و بین‌المللی بود. حذف او از دولت می‌تواند باعث کاهش محبوبیت پزشکیان در میان حامیان اصلاحات شود. در عین حال، اگر دولت نتواند در حوزه سیاست خارجی موفق عمل کند، این موضوع می‌تواند به کاهش اعتماد عمومی به اصلاح‌طلبان منجر شود. در بلندمدت، این مسئله ممکن است هزینه‌های سیاسی بیشتری برای جریان اصلاح‌طلب در ایران به همراه داشته باشد.

خروج ظریف از دولت پزشکیان یک تحول مهم در سیاست ایران است که پیامدهای داخلی و بین‌المللی قابل‌توجهی خواهد داشت. تضعیف دیپلماسی، افزایش نفوذ جریان‌های نظامی در سیاست خارجی، افزایش فشارهای خارجی و کاهش امید به اصلاحات، همگی از پیامدهای حذف ظریف...👇
khabaronline.ir/news/2033255