اگر کسی به اندازه‌ای که دوستش دارید دوستتان ندارد،
رابطه‌تان را تا نا کجا ادامه ندهید،
به خودتان امید ندهید که بالاخره روزی دوستم خواهد داشت،
اینکه گاهی از طرف او پذیرفته می‌شوید وگاهی نمی‌شوید،
کلافه تان خواهد کرد،
گویی در جا می‌دوید،
هر چقدر تلاش می‌کنید،
به جایی نمی‌رسید،
این نرسیدن دایمی خسته تان می‌کند،
خشمگین می‌شوید،
افسرده می‌شوید،
خودتان را قانع نکنید که اگر دوستم نداشت این همه مدت نمی ماند،
او بخاطر خودش با شما مانده،
شما با توجه و محبتی که به او می کنید احساس دوست داشتنی بودن به او می دهید،
غرورش را ارضا می‌کنید و باعث رشد عزت نفسش می‌شوید،
پس چرا با شما ادامه ندهد؟
وقتی به کسی که دوستتان ندارد نزدیک می‌شوید،
گویی به کاکتوس نزدیک می‌شوید،
هرچه بیشتر نزدیک شوید،
بیشتر زخمی می‌شوید،
کاکتوس‌هایتان را رها کنید...
-نگار يوسفی
رابطه‌تان را تا نا کجا ادامه ندهید،
به خودتان امید ندهید که بالاخره روزی دوستم خواهد داشت،
اینکه گاهی از طرف او پذیرفته می‌شوید وگاهی نمی‌شوید،
کلافه تان خواهد کرد،
گویی در جا می‌دوید،
هر چقدر تلاش می‌کنید،
به جایی نمی‌رسید،
این نرسیدن دایمی خسته تان می‌کند،
خشمگین می‌شوید،
افسرده می‌شوید،
خودتان را قانع نکنید که اگر دوستم نداشت این همه مدت نمی ماند،
او بخاطر خودش با شما مانده،
شما با توجه و محبتی که به او می کنید احساس دوست داشتنی بودن به او می دهید،
غرورش را ارضا می‌کنید و باعث رشد عزت نفسش می‌شوید،
پس چرا با شما ادامه ندهد؟
وقتی به کسی که دوستتان ندارد نزدیک می‌شوید،
گویی به کاکتوس نزدیک می‌شوید،
هرچه بیشتر نزدیک شوید،
بیشتر زخمی می‌شوید،
کاکتوس‌هایتان را رها کنید...
-نگار يوسفی