توی معاینه‌ی بیمار متوجه کلابینگ¹ انگشتانش شدیم. استاد پرسید «تنها علت کلابینگ که قابل برگشته چیه؟» گفتم «آبسه‌ی ریه» گفت «آفرین!» و من رو کردم به قل دیگر و گفتم «یک صفر به نفع من!» و استاد لبخند زد. در ویزیت بیمار بعدی متوجه زمینه‌ی آلرژیکش شدیم و برایش مونته‌لوکاست تجویز کردیم. استاد پرسید «این دارو در چه بیمارانی نباید تجویز بشه؟» قل دیگر گفت «دپرشن²» و استاد گفت آفرین و قل دیگر رو به من کرد و گفت «یک-یک!» و استاد لبخندی بیشتر از قبل زد. بعد من رو کردم به استاد و گفتم «انصافا جواب کدوم سوال سخت‌تر بود، مال من یا برادرم؟» و برادرم تایید که «آره بگو». استاد دیگر نتوانست خودش را کنترل کند زد زیر خنده و بعدش جوری نگاهمان کرد که یعنی این‌ها دیگر کی هستند. :)))

کلمات و ترکیبات تازه:
۱. به معنای چماقی‌شدن حالت انگشتان است.
۲. افسردگی