«یادداشت‌های زیرزمینی مربوط به سال‌های پختگی داستایفسکی است. بعد از این که سرد و گرم روزگار را به قدر کافی چشید، زندان رفت، تبعید شد، فقیر شد و یک بیماری سخت را از سر گذراند. آن‌هایی که داستایفسکی را می‌شناسند، یادداشت‌های زیرزمینی را کلید درک همه آثار او دانسته‌اند. داستایفسکی در این کتاب به پیچیده‌ترین جنبه‌های روانشناختی انسان پرداخته است.

داستایفسکی در کتاب صوتی یادداشت های زیرزمینی از زبان مردی سخن می‌گوید که از آگاهیِ زیاد نسبت به سایر مردم عادی، به کنج انزوای زیرزمینش خزیده و گویی مقابل فلاکت روزگار و جهالت مردم مشغول طغیانی منفعلانه است. این طغیان‌ها تنها در نوشتن یادداشت‌هایش در کنج همان زیرزمین خلاصه می‌شود. زیرزمین در اینجا نمادی از بریدگی از اجتماع و بیگانگی است.»