| تجربه‌ی هم‌زمانی یونگ |

مفهوم هم‌زمانی، اولین بار به دست کارل گوستاو یونگ، روانپزشک سوئیسی، در دهه ۱۹۲۰ میلادی توضیح داده شد. هم‌زمانی اصطلاحی توصیفی است برای رابطه بین دو واقعه که از بعد معنا به یکدیگر مرتبط هستند؛ رابطه‌ای که نمی‌توان از طریق علت و معلول شرح داد و همین «معنا» هم‌زمانی را از یک رویداد صرفا هم‌زمان متمایز می‌سازد. هم‌زمانی تقارن رویدادهایی است که برای فرد معنی‌دار است؛ بنابراین هر تجربه هم‌زمانی منحصر به فرد است. ممکن است دو اتفاق هم¬زمان برای یک فرد معنی داشته باشد و برای دیگری نداشته و هم‌زمانی محسوب نشود. درک یک واقعه هم‌زمانی مستلزم این است که فرد توانایی توجه به وضعیت ذهنی خود اعم از فکر، احساس، بصیرت، رؤیا یا پیش‌آگاهی را داشته باشد و به طور شهودی آن‌را با یک واقعه بیرونی مرتبط سازد.

مثلاً محققی که در خصوص نکته مهمی سردرگم شده است و نیاز به اطلاعات فنی بسیار پیچیده‌ای دارد، به طور اتفاقی هنگام صرف شام در رستوران متوجه گفت‌وگوی بین دو دوست در همان زمینه‌ای می‌‌شود که او در آن دچار چالش شده بود و می‌تواند جواب معمای خود را پیدا کند. یونگ منشاء و منبع چنین رویدادهایی را در ناخودآگاه جمعی افراد (ظرفیت‌های مشترک انسان‌ها) می‌داند و معتقد است که روان انسان، از طریق ناخودآگاه جمعی، با طبیعت و دنیای عینی در ارتباط است و حوادث هم‌زمانی هم که نمی‌توان به‌وسیله‌ی منطق علّی توجیهشان کرد، برآمده از چنین رابطه‌ای هستند.

#روانشناسی

©Join |