یک فیلمی که سالها پیش دیدی یا کتابی که خیلی وقت پیش خوندی اگه روح تو رو لمس کرده باشن، دوباره دیدن و خوندنشون یک حس غریب خوب که چندتا قطره اشک هم ناخودآگاه گوشهی چشمات میشونن دارن. نمیدونم چرا. انگار آدم تکههابی از خودش رو در اون سالها در اون فیلم یا کتاب جا گذاشته که الان نه میتونه اون تکهها رو برگردونه نه میتونه جای خالییشون رو با چیزی پر کنه.
انگار دلت برا خودت تنگ میشه. یه حس عجیب غیر قابل توصیف.
پ.ن.
شایدم آرزو میکنیم یک Lili تو زندگیمون باشه تا اخم و خشم ما رو خندهدار ببینه، یا وقتی قهر میکنیم و منیت و غرور بیجا نمیذاره آشتی کنیم، ما رو با خیال و نقاشی خودش آشتی بده... یا دنیایی که گاهی برامون خاکستری و سیاه و بیروح میشه رو با قوهی خیال رنگ بزنه و غمها و تنهایی رو به شادی،و وصل تبدیل کنه... نمیدونم...
شایدم ما قراره Lili دنیای دیگران باشیم🥰🧚
✍#راضیه_عالیش_وندی
#آکادمی_زندگی_عالیش
◣
@AlishLifeAcademy◢