توانایی در دوست داشتنِ زلال و بی قید و شرط از مراقبه کردن حاصل می‌شود ، از عاشقِ خداوند بودن و در سکوت ، با او ، به زبان دل گفتگو کردن. من فکر نمی‌کنم لحظه‌ای از زندگی من باشد که من با خداوند حرف نزنم. خیلی نگران این نیستم که او با من حرف بزند یا نه. شاید من در این تفکر عجیب باشم. اما فقط آگاهم به این که از گفتگوی درونی با خداوند شادمانی زیادی حاصل می‌شود و گاهی به ناگاه جریانی عظیم از عشق الهی و وجد و شعف یا حکمت او به هشیاری من جاری می‌گردد. آنگاهست که من می‌دانم: «این تو هستی که به من آنچه را می‌دهی که در این زندگی به دنبالش هستم. »

شری دایاماتاجی

@ajnachakraa