قطعه تازه منتشر شده "ساعت دیواری"، اگرچه می‌توانست اثری متفاوت و درخور توجه باشد، اما در جزئیات با کاستی‌هایی همراه است که آن را از انتظارات مخاطبان دور می‌کند. ترانه این اثر از نظر محتوا ضعف‌هایی دارد که دور از انتظار است. شاعر، همچون همیشه، به تکرار عبارات پرداخته و همین امر از عمق و تازگی اثر کاسته است. شنونده به جای آنکه با فضایی نو و احساسی بدیع مواجه شود، با مفاهیمی تکراری و ناتمام روبه‌رو می‌شود که از تأثیرگذاری ترانه می‌کاهد.
در کنار این مسئله، تنظیم آهنگ نیز نتوانسته جایگاه والای آثار چاوشی را حفظ کند. فضاسازی موسیقی نه‌تنها تأثیرگذار و متناسب با فضای ترانه نیست، بلکه در برخی بخش‌ها بیش از حد ساده و یکنواخت به نظر می‌رسد. سازبندی و ترکیب صداها خلاقیت خاصی را نشان نمی‌دهد و در لحظاتی، موسیقی فاقد اوج و فرودهای لازم است که بتواند احساسات مخاطب را به درستی درگیر کند. علاوه بر آن، ملودی آهنگ نیز تکراری است و حس یک قطعه تازه و خلاقانه را به شنونده منتقل نمی‌کند. نبود تنوع در تنظیم و استفاده از کلیشه‌های تکراری باعث شده که قطعه، برخلاف بسیاری از آثار قبلی چاوشی، نتواند جذابیت همیشگی را داشته باشد.
با این حال، امید می‌رود که در اثر بعدی، این تجربه ناموفق جبران شود و بار دیگر شاهد کیفیت و خلاقیتی باشیم که از محسن چاوشی انتظار می‌رود.