.
الان من بگویم ترانهٔ «شانه»، چند نفرتان متوجه می‌شود که منظورم همان است که پوران، ویگن و n نفر دیگر خوانده‌اند که «برگیسویست ای جان کمتر زن شانه، چون در چین و شکنش دارد دل من کاشانه؟!»
معلوم است! هر چند نفر هم که باشید باز هم در اقلیت هستید.
حکایت ترانهٔ فایو هاندرد مایل هم همین است، یک حسی دارد که می‌آید دو دستی یقهٔ آدم را سفت می‌چسبد. برای همین هم هست که پوران و ویگن آن‌وری‌ها و n نفر دیگرشان برای اینکه عرض ارادت خودشان را نشان بدهند آن را خوانده‌اند و برای همین هم پوستم کنده شد تا متوجه شوم این خانمی که دارد به این شکل از ما دلبری می‌کند جون بایز (Joan Baez) است. اولین کاری هم که کردم گوگل کردن اسمش بود تا مطمئن شوم همچنان نفس می‌کشد که متوجه شدم بانو آخرین کنسرت دور کشورش را همین پیش پای شما تمام کرده و باقی عمرش را گذاشته برای آفتاب‌گرفتن و انجام‌دادن کارهایی که باقیات‌الصالحات عمرش باشد. خلاصه داشتم می‌گفتم، این فایو هاندرد مایل وقتی یقهٔ آدم را چسبید فکر کردی ول می‌کند؟! مخصوصاً آنجایی که می‌گوید «Lord I'm five hundred miles from my home» و یاد قمیشی می‌افتم که جایی از ترانه‌اش خوانده بود بی‌سرزمین‌تر از باد. فکر کنم منظورش با ما بود.