بعضی از آدم ها یه زخم هایی میزنن که همیشه چرکی و سر باز می‌مونن.
هر زمان بهش نگاه کنی جاش درد میکنه و بازه.
بعضی از آدم ها هم هستن میان و تا متوجه اون زخم میشن دقیقا اون نقطه رو قرار میگیرن و بهش ضرب میزنن و اون زخم بیشتر باز میشه.
باید یاد بگیری که اون زخم رو به هیچکس حتی رفیقت نشون ندی؛ اون زخم رو باید به فراموشی بسپاری، اما گاهی بهش سر بزنی که یادت بمونه چی بودی و به چی تبدیل شدی.
اون زخم دلیل قوی بودن تو خواهد بود،
دلیل محکم بودنت؛
نباید اون زخم رو فراموش کنی و باید به اندازه جونت ازش مواظبت کنی؛
چون هر آسیب بهش باعث اذیت شدنت میشه و دردش رو بیشتر میکنه.
اون زخم همیشه باید مخفی بمونه در مقابل بقیه ولی در تنهایی خودت بعضی وقت ها لازمِ که نمایان بشه...